Boję się ciemności, wrócić sama do domu, boję się oglądać straszne filmy, a potem sama spać. Ale przecież to chore, że nie mogę jak reszta rówieśników obejrzeć jakiegoś filmu, bo mam potem problem ze snem. Czy nie będę jeździła sama samochodem, bo będę sie bać poruszać w ciemności? To jest przecież nienormalne. Co robić? Licealistka
Nie mam i nie miałam chłopaka. Marzę o zakochaniu, o dobrym chłopaku, ale nic się nie dzieje. Gdzie poznać wartościowych chłopaków, bo w klasie koledzy są niedojrzali i wulgarni. 14-latka
W podstawówce byłam całkiem samotna, uznawana za dziwaczkę. W gimnazjum znalazłam dobrą koleżankę, potem dołączyła kolejna. Z biegiem czasu wszystko zaczęło się burzyć. One mnie chyba w ogóle nie słuchają, albo słyszą to, co chcą usłyszeć. Niby spędzamy razem czas, ale nie są mi bliskie. Na ostatnim spacerze tak mnie zdenerwowały, że odeszłam bez pożegnania. Nie dogaduję się również z mamą. Czuję się ograniczana przez nią, mam wrażenie że mnie nie słucha. Ciągle się kłócimy. Do tego jedna z przyjaciółek ma już chłopaka, druga kilku adoratorów, a ja? 15-latka
Jestem w pierwszej klasie dobrego liceum. Co tydzień chodzę na dodatkowy angielski i lekcje gitary. Od czasu do czasu spotykam się z koleżankami. Codziennie dużo czasu muszę poświęcać na naukę. Mam tyle ambitnych planów, ale nie potrafię ich zrealizować. Nie czytam tyle, ile bym chciała. Chciałabym więcej ćwiczyć na gitarze, zacząć w końcu regularnie biegać, pomagać bardziej w domu i jeszcze lepiej się uczyć. Mam duże chęci, ale nie wszystko wychodzi tak, jakbym chciała. 16-latka
Żałuję, że żyję w czasach pokoju. Ostatnio zainteresowałam się bohaterami wojen i też bym chciała móc wykazać się odwagą, działać, oddać życie za Ojczyznę. Szkoda, że nie urodziłam się wcześniej, w bardziej niespokojnych czasach. 13-latka
Niby podoba mi się jeden z kolegów, ale gdy wysłał mi SMS-a z pytaniem o chodzenie, to nie mam pewności, czy chcę. Bo chyba jesteśmy za młodzi, bo co innego marzyć o nim, a co innego naprawdę z nim chodzić. Mam mętlik w głowie i nie wiem, co odpisać. Nie podoba mi się też to, że nie zadał tego pytania w bezpośredniej rozmowie. Nastolatka
Przyjaźnię się z kolegą z klasy, bardzo wartościowym i mądrym chłopakiem. Nawet jestem zauroczona. Czy on też, tego nie wiem, ale coraz bardziej wszystko na to wskazuje. Lecz o nic jeszcze nie zapytał. Niestety, moja przyjaciółka to ładna i popularna dziewczyna, która prowadzi ranking chłopaków, których zdobyła. Z nim jeszcze nie chodziła, więc chce działać. Póki co wypytuje mnie, o czym rozmawiamy, co nas łączy. Boję się, że on padnie jej ofiarą, ale nie rozumiem, dlaczego wybrał mnie. Gimnazjalistka
Martwię się tym, że gdybym się miała spotkać z pewnym chłopakiem, który mnie chyba bardzo lubi i kręci się koło mnie, to byłabym tak spięta, że zniechęciłabym go do siebie. Piszemy ze sobą, ale on chce spotkań. Poza tym zastanawiam się, jak się przygotować do roli dorosłej kobiety. Przecież nic nie umiem. Jestem nieśmiała i małomówna. 16-latka
Jak powiedzieć takiemu jednemu, że nie chcę z nim chodzić? Zwłaszcza jeśli uważam, że chodzenie to powinno być w wieku 16 lat najwcześniej. A nie już w 6 klasie. Nie chcę go urazić. Po prostu chciałabym, abyśmy byli dalej przyjaciółmi. Ciekawa.
Nie widzę sensu w życiu i każda, najprostsza czynność uświadamia mi, jak beznadziejna jestem. Nie umiem odciąć się od przeszłości. Zapomnieć jak odrzuciła mnie przyjaciółka, chłopak, jak wyśmiewano mnie w gimnazjum. Znalazłam się w bardzo mocnej klasie w liceum - jestem jedną z najgorszych i to również mnie dobija. Ludzie z gimnazjum nadal wytykają mnie palcami. Porozsiewali plotki po nowych znajomych z liceum i teraz nienawidzi mnie jeszcze większa grupa. Często mam ochotę sobie coś zrobić, nie mam siły dłużej na szkołę, naukę, obowiązki i ten świat, całkowicie pozbawiony sensu. 16-latka