wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 718 | WYNIKÓW
Są widoki na wakacje
Trzeba ruszyć się, wyjść, wyjechać, by zobaczyć więcej. To chyba jeden z takich widoków, o których mówi się, że zapierają dech w piersiach. Powietrze było tak przejrzyste, że z okna samolotu, z dużej wysokości, widać było dość dokładnie, nie wiem – może Pireneje, może Góry Kastylijskie. W każdym razie widok był nieziemski, dosłownie.
Czas to zmienić
Mam pewną koleżankę, która uważa, że jesteśmy przyjaciółkami. Ale ja tak nie uważam. Gdy w szkole lub na podwórku są inne dziewczyny, ona traktuje mnie jak powietrze. Uważa, że moim obowiązkiem jest dawanie jej moich zeszytów, z których bezczelnie ściąga. Traktuje mnie z wyższością i pogardą. Moim zdaniem nie jesteśmy wcale przyjaciółkami.
12-latka
Trudne warunki?
Mamy tyle nauki, że nie da się wytrzymać. Uczę się po nocach, ale najczęściej zasypiam. Czasami chcę wstać wcześnie, ale i z tym są problemy. Nie mam siły rano wstać. Do tego mój pokój jest malutki, więc nie mam zbyt dobrych warunków do nauki, w tak małym pomieszczeniu brakuje powietrza, zasypiam
Gimnazjalistka, kl. III
Niepotrzebny lęk
Oj, z daleka usłyszałam dziewczęce głosy i to bardzo podniesione. Czuję w powietrzu aferę. Fakt, furtka trzasnęła, Paulina wpadła do mieszkania, by mnie wypuścić, a przy okazji złapała butelkę wody mineralnej i talerzyk z kruchymi ciastkami, które wczoraj z Panią upiekły. Przywitałam wszystkie koleżanki serdecznie, ale od razu zauważyłam, że centrum jest Julka, która ma poważny problem.
Pobożność fundatora
Jan van Eyck był geniuszem precyzji. Zwróćcie uwagę na detale tego obrazu. Można powiedzieć, że artysta namalował go z fotograficzną dokładnością, ale fotografią to on sobie przy malowaniu nie pomagał. Był rok 1435, co znaczy, że aby doczekać wynalezienia fotografii, musiałby żyć jeszcze dobrze ponad czterysta lat. Trudno zresztą byłoby sfotografować niektóre elementy obrazu, szczególnie anioła, bo wisi w powietrzu.
Kasia od zaraźliwego śmiechu
Wyobraźcie sobie, że ktoś was zaczarował. Hokus-pokus i okazuje się, że wasze ciało zupełnie was nie słucha. Chcecie iść, a tu jedna noga wznosi się do góry, a druga wierzga bez składu i ładu. Chcecie mówić „cześć”, a z ust wydobywa się „bdę, bdę”. Ręce młócą powietrze jak skrzydła wiatraka. Jedyne, co może w was „mówić” to oczy. No i jak wam? Co najmniej dziwnie?
Wybuch entuzjazmu
Marianki schodziły się na dzisiejsze zebranie jakoś niemrawo. Czy to Kinga zaraziła je złym humorem, czy w powietrzu wisiało coś złego? Nie wiem. Bardzo brakowało mi zwyczajnego w tej grupie entuzjazmu, okrzyków, śmiechu. Do tego usłyszałam, że wczoraj na Drodze Krzyżowej sporo dziewczyn było nieobecnych, więc pozostałe poszły na łatwiznę i niemrawo odczytały skopiowane rozważania, nawet ich wcześniej nie czytając.
Kolejne pokolenie
Chwilami miałam wrażenie, że powietrze aż wibruje od tajemniczych iskierek przelatujących między dziewczynami i chłopakami. Podbiegłam na chwilę do rodziców, którzy akurat wspominali swoją młodość, gdy dokładnie w to samo miejsce przyjeżdżali na rowerach z przyjaciółmi. Podobnie było z dziadkami. Tylko nikt tu dawniej nie sprzedawał lodów ani frytek i innych pyszności. Rzuciłam się w kierunku młodych zdążających po lody. Będę miała używanie, bo pewnie prawie każdy się ze mną podzieli.
