Co czwarty bocian świata gniazduje w Polsce

Ptasi Azyl ratuje dzikie ptaki, które uległy wypadkom, zostały osłabione lub osierocone. W 2025 r. do dzisiaj trafiło do azylu 108 bocianów (w całym 2024 roku – 125), w tym 71 piskląt i młodocianych osobników (66 proc.). Azyl nie jest jednak miejscem, w którym ptaki pozostają na zawsze. Jego celem jest przywrócenie im pełnej samodzielności i powrót do natury.

Bocian biały występuje w całej Polsce. Jego liczebność ocenia się na 44-46 tys. par lęgowych. Z powodzeniem mógłby być symbolem naszego kraju – co czwarty bocian świata gniazduje w Polsce.

Może mieć do około 120 centymetrów wzrostu, a rozpiętość jego skrzydeł nierzadko przekracza dwa metry. Bocianie gniazda są ogromne i bardzo ciężkie – z roku na rok rozbudowywane przez ptaki mogą ważyć nawet dwie tony.

Bociany są mięsożerne. Żywią się praktycznie wszystkimi niewielkimi zwierzętami: od owadów (chrząszcze czy koniki polne) przez dżdżownice i pijawki aż po kręgowce. Zjadają płazy, ryby, gady, gryzonie, a nawet małe ptaki czy zające. Ich preferencje żywieniowe zależą od zasobów naturalnych w miejscu występowania danej populacji.

Ze swoich letnich lęgowisk w Europie bociany białe rozpoczynają lot na południe w sierpniu i wrześniu, kierując się do Afryki. Tam spędzają zimę na sawannie od Kenii i Ugandy na północy po Kraj Przylądkowy w RPA na południu. Niektóre ptaki kierują się na zachód do zachodniego Sudanu i Czadu i mogą docierać do Nigerii.

Wiosną ptaki powracają na północ. Przelatują z Sudanu przez Egipt między lutym a kwietniem. Pod koniec marca i w kwietniu powracają do Europy po trwającej około 49 dni wędrówce. Jesienną wędrówkę odbywają w około 26 dni. Korzystne prądy powietrzne oraz niedostatek pożywienia i wody po drodze (ptaki przemierzają szybciej tereny ubogie w zasoby) zwiększają średnią prędkość migracji.