wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1243 | WYNIKÓW
Łamanie zasad
Tyle razy słuchałem upomnień na temat swojego zachowania i zawsze dobrze wiedziałem o co chodzi, czego ode mnie oczekują. W moim wielkim łbie mam jasne zasady- nie wolno ciągnąć smyczy do zadławienia, nie wolno wszczynać walk z obcymi psami, nie wolno warczeć na małe dzieci, które podchodzą do mnie z sympatią. Pani nie musi mi ciągle tego przypominać, bo ja to wiem.
Dziękujemy, Królu Arturze
Środa, 28 kwietnia 2004 r. – Artur Boruc pierwszy raz zakłada bluzę bramkarską z orzełkiem na piersi. Polska remisuje z Irlandią 0:0. Piątek, 10 listopada 2017 r. – Artur Boruc żegna się z reprezentacją. Polska remisuje z Urugwajem 0:0. „Król Artur” nie wpuścił piłki do polskiej bramki w aż 24 meczach. Kibice szczególnie pamiętają jego wyczyny podczas meczu z Niemcami na mundialu w 2006 r. Na 91 minut dosłownie zamurował bramkę. A Klose i Podolski grający w drużynie niemieckiej łapali się bezradnie za głowy. Boruc wpuścił gola dopiero w doliczonym czasie gry. Podobnie było dwa lata później podczas Euro. Tym razem murowanie bramki w walce z Austrią trwało 92 minuty. Mecze z Irlandią i Urugwajem dzieli 13 lat i 196 dni. W tym czasie Artur Boruc rozegrał 65 meczów w kadrze, najwięcej wśród bramkarzy w całej historii polskiego futbolu. To wystarczający powód, aby w 44. minucie przerwać mecz, utworzyć szpaler z zawodników i pożegnać 37-letniego kapitana z honorami. Kibice na Stadionie Narodowym również dorz...
Zaprzyjaźnić się
W klasie podoba mi się jedna dziewczyna. Mądra, inteligentna i miła. Nie chcę z nią chodzić, bo zazwyczaj tego typu znajomości kończą się szybko. Do tego inne osoby z klasy podniecają się wtedy i żyć nie dają! Ja chciałbym utrzymywać kontakty przyjacielskie. Nie wiem tylko, jak się do tego zabrać. Nie potrafię odczytać także do końca jej zachowań. Ilekroć daje dowody na to, że mnie lubi choć trochę, to potem znów omija.
Uczeń
Jezus potrzebuje osła
To było jakieś 14 lat temu. Dostałam wtedy swoje pierwsze zadanie w redakcji „Małego Gościa”. Miałam pojechać do Madzi Buczek, dziewczynki mieszkającej w Łaziskach Górnych na Śląsku. Pamiętam, że kończyło się lato, i że było bardzo ciepło. Na podwórku przed domem, w cieniu wielkiego drzewa, w dziecięcym wózku siedziała mała dziewczynka. Obok mama, tata, babcia i ciocia. W pobliżu biegał mały pies, wesoło merdając ogonem. Madzia miała wtedy osiem lat. Z powodu ciężkiej choroby kości wyglądała na jakieś cztery, pięć.
