wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 15841 | WYNIKÓW
Czas pokaże
Moim zdaniem związki nastolatków, którzy chodzą ze sobą tydzień czy miesiąc nie mają sensu. A poza tym po zerwaniu obie ze stron czują się źle. Najbardziej boję się, żeby ON się nie domyślił. Klasa już teraz gada. Mam wrażenie, że kiedy tylko z NIM rozmawiam, to inne dziewczyny (te ładniejsze i bardziej lubiane) szepczą i się śmieją. Wiem też niestety kto MU się podoba... Czasami zapominam o wszystkim i jestem niesamowicie szczęśliwa. A kiedy sobie przypomnę o tym jak się sprawy mają, to jakbym spadała do jakiegoś
okropnego dołka. Ja naprawdę nie chcę GO stracić. Łączy nas przyjaźń, ale marzę o czymś więcej.
Gimnazjalistka
Dlaczego zamilkł?
Kolegowaliśmy się. Było całkiem przyjemnie. Po ukończeniu gimnazjum od czasu do czasu gadaliśmy ze sobą na Facebooku i te rozmowy też się utrzymywały w przyjemnym tonie. W sierpniu poszliśmy razem do kina i moim zdaniem to było wyjście bardzo udane. Niedawno napisałam do niego z pytaniem, jak jego pierwsze dni w szkole. Nie odpisał. Nie rozumiem tego, bo wcześniej mieliśmy masę wspólnych tematów. Chcę wysłać wiadomość, która będzie przyjazna, ale jednocześnie bę-dzie sugerować, że czuję się źle w obecnej sytuacji i czekam na jakieś wyjaśnienia. Gdyby nie odpi-sał, to wtedy odpuszczę. Ale i tak będziemy się widywali w starym gimnazjum, które odwiedzamy.
16-latka
Uwagi licealistki
Nawiązuję do listów innych czytelników, którzy się martwią swoją nieśmiałością i zamknięciem w sobie. Powiem tak: nawet ktoś na pozór przebojowy ma swoje chwile słabości i też się boi, wiem z doświadczenia, dlatego nie ma co się załamywać. To wszystko jest częścią życia. A przebojowość i krzykliwość nie zawsze idzie w parze z dobrym charakterem. Jak się jest dobrym dla ludzi i zawsze uśmiechniętym, można zostać bardziej zauważonym niż te wszystkie osoby, które usilnie próbują zwrócić na siebie uwagę. Przyznam szczerze, że zmiany w moim charakterze niczemu nie szkodzą, wciąż umiem postawić na swoim czy zacząć rozmowę itd. Czuję się przez ten spokój taka bardziej...głupio to brzmi… ale dorosła.Ani alkohol, ani przechwalanie się, ile to się nie wypiło nie świadczy o dojrzałości, przeciwnie.
Dlaczego tak się dzieje?
Mam koleżankę z klasy, którą znam od 6 lat. Na przerwach spędzamy razem czas, ale przyjaciółkami nie jesteśmy. Razem siedzimy w ławce itp. Problem polega na tym, że zakochała się w moim koledze z osiedla, który też chodzi do naszej szkoły. Ona mi o takich rzeczach mówi, tak samo jak ja. Gdy opowiadałam jej, co robiłam na osiedlu i kto był, ona zaczęła się śmiać, że kolega się we mnie zakochał a ja w nim. Mi to aż tak nie przeszkadzało. Kilka dni później sama stwierdziła, że jest ładny, a następnego dnia się zakochała. Gdy mówi o tym, czuję zazdrość, chociaż ja się w nim nie zakochałam. Nie wiem czemu mam te uczucie i denerwuje mnie to. Czy to chodzi o dojrzewanie?
Szóstoklasistka"
Różne charaktery
Mam dwie kuzynki, które są młodsze ode mnie. Od pewnego czasu raczej się nie widzimy. Jakiś czas temu jedna z nich zaczęła wstawiać na portal społecznościowy obraźliwe, a zarazem nie jej zdjęcia, co jest łamaniem regulaminu. Próbowałam jej grzecznie zwrócić uwagę. Wówczas ona i jej koleżanki zaczęły mnie obrażać i wyzywać od najgorszych. Wiem, że są z nią spore problemy, rodzina nie daje rady. Nie chcę się z nią kłócić, ani blokować jej konta, bo i tak nic z tego nie wyniknie. Jednak żal mi jej siostry, która jest jej przeciwieństwem i aż serce mi się kraje, jak ta starsza kuzynka odnosi się do niej!
Zmartwiona kuzynka
Przyjaźń to nie niewola
Od 4 klasy przyjaźnię się z dziewczyną, a chciałabym z kimś innym. Gdy mam w szkole pieniądze, to muszę jej coś kupić, nawet jeśli dla mnie nie starczy. Ona tak nie musi. Przeklina, ugania się za dużo starszymi chłopakami, nie odpowiada mi jej towarzystwo. Muszę z nią siedzieć w jednej ławce, nie wolno się przesiadać, a same tak usiadłyśmy na początku roku. Ona chce ode mnie ściągać, a jak jej nie daję, to sie obraża. Jest w naszej klasie inna dziewczyna, ,,ofiara'', wszyscy sie z niej śmieją, ale ja ją bardzo lubię, dobrze sie dogadujemy. Stara przyjaciółka jest zazdrosna o nasze kontakty, nie pozwala mi do tamtej chodzić.
12-latka
Mętlik w głowie
Chłopak, który od 6 miesięcy mi się podoba, wcześniej napisał mi, że mu się podobam. Później okazało się, że nie wie, co do kogo czuje i ma mętlik w głowie. On pisze też z inną dziewczyną. Jestem o niego bardzo zazdrosna! Chciałabym, aby rozmawiał ze mną w szkole tak jak w Internecie, bo w szkole w ogó-le nie gadamy. On woli rozmawiać z inną koleżanką lub kolegami. Czuję się odrzucona, ponieważ zrobił mi nadzieję, a później okazało się, że nie wie, co do mnie czuje i chce, byśmy zostali przyjaciółmi. Gdy rozmawiam z nim na osobności jest IDEALNY!!! A w szkole wydaje się być niechętny do rozmowy.
Zagubiona 13-latka
Zaborcza przyjaciółka
Mam przyjaciółkę, z którą znamy się od bardzo dawna, chodzimy razem do liceum, siedzimy razem w ławce. Od pewnego czasu (a może od zawsze?) jej zachowanie w obecności chłopaków zaczyna mnie przytłaczać. Ona zawsze jest tą "przebojową", zaczepia ich, rozmawia, jest prostolinijna. Męczy mnie to, bo wtedy ja zawsze czuję się stłumiona, taka na drugim planie. Jestem osobą dość otwartą - ale w jej obecności coś mnie zamyka w sobie. Ona flirtuje z połową chłopaków i mówi, że mogłaby być z którymkolwiek z nich jeśli tylko się uda. Gdy jesteśmy we dwie, wszystko jest super. Ona odcina mnie od chłopaków, bo traktuje ich jako potencjalnych partnerów na przyszłość
Licealistka
Modlitwa w próżnię
Ostatnio koleżanka, oazowa animatorka powiedziała mi, że gdy modlimy się w milczeniu słyszy nas tylko Pan Bóg, a Maryja, Święci i Anioł Stróż, nie. Ta wiadomość mną wstrząsnęła, bo często w trudnych sytuacjach mówię sobie w myślach: „Pod Twoją obronę” albo „Aniele Boży”, albo proszę świętych o pomoc. A teraz słyszę, że moje modlitwy szły w próżnię! Czy to prawda? Proszę o pomoc, już nie wiem, co mam myśleć... Zagubiona
Zmęczona marzeniem?
Od zawsze strasznie chciałam mieć tą drugą połówkę, do której mogłabym się przytulić, pogadać , wyżalić. Chodzę do liceum, a popołudniami robię szkołę muzyczną. Myślałam, że jak będę mieć 2 szkoły, to nie będę miała czasu o tym myśleć i jakoś to minie. Niestety, to ciągle powraca. Już jestem zmęczona tym wszystkim. Chłopaka nawet nie szukam, bo wiem, że i tak nie znajdę, bo mojego ideału na tym świecie pewnie nie ma. A nie oczekuję tak wiele, tylko tego by był wierzący i naprawdę praktykujący, uczciwy, po prostu taki chrześcijanin jakich dzisiaj mało. Czy mogę coś z tym zrobić czy po prostu mi to samo przejdzie?
Zmęczona
