wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 15841 | WYNIKÓW
Prosić czy nie prosić?
W Ewangelii jest napisane: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą” (Mt 7,7-8), a wcześniej są takie słowa: „Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie (…). Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie” (Mt 6,7-15). W takim razie prosić czy nie prosić? Martyna
I gdzie to królestwo Boże?
Nie umiem wyjaśnić o co chodzi w tym, co mówi Pan Jezus: „Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: »Oto tu jest« albo: »Tam«. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest” (Łk 17,20-21). Niebo jest na ziemi? A wojny są też w niebie? Dla mnie to niezrozumiałe. Jak by ksiądz to wytłumaczył? Hania
Rozterki
Ponad 2 lata chodziłem z dziewczyną, z którą się z hukiem rozstałem. Bolało. Teraz też odczuwam zazdrość, gdy widzę ją z różnymi chłopakami. Ale też podoba mi się nowa koleżanka, która chyba też o mnie myśli. Lecz jest też inna, za którą bym w ogień skoczył, którą szanuję, bo jest bardzo wartościowa, z zasadami. Ale jak z nią zaczynać, skoro i tamte mam w głowie...
Skołowany
Przyjaźń czy niewola?
Koleżanka twierdzi, że jest moją najlepszą przyjaciółką. Na śmierć i życie. W zeszłym roku poznałam dziewczynę, z którą się doskonale rozumiem i bardzo się lubimy. Gdy tylko zamienię z nią słowo, „przyjaciółka” obraża się na mnie. Gdy tylko przychodzi do szkoły, jest zła na mnie i wszystkich innych. To jak szkolne więzienie. Każdego ranka wstaję przerażona tym, że muszę się z nią spotkać.
Nastolatka
Ciekawe spotkania
Spodobał mi się kolega, chciałabym go lepiej poznać, ale przecież nie zaproponuję spotkania. Mam swoje zasady. Należę do scholi, do oazy, bardzo dobrze się uczę, inni twierdzą, że mam ciekawą urodę. Ale brakuje mi się śmiałości do chłopaków, nie potrafię z nimi rozmawiać. W ich towarzystwie staję się cicha, niewidoczna, skulona. Z koleżankami jest swobodna, mam ich sporo, ale brakuje chłopaków. Jak to zmienić?
16-latka
Wysoka średnia
Mam najwyższą średnią w klasie, w szkole. Z nauką świetnie sobie radzę. Ale nie potrafię nawiązać kontaktu z chłopakiem, który mi się podoba od dawna. On też na mnie zerka, ale pewnie nie odważy się nic zacząć. Jest lubiany w klasie, ale dziewczyny nie ma. Nie uznaję kontaktów wirtualnych, cenię bezpośrednie rozmowy, ale jak tu zaczynać coś w szkole pod czujnym okiem rówieśników.
15-latka
Pod złym wpływem
Moja przyjaciółka zaczęła ostatni zadawać się z dziewczynami z klasy, z którymi niekoniecznie się lubimy. Pewnego dnia przyszła do mnie z tymi koleżankami i powiedziała, że jestem nudna i staroświecka i nie ma zamiaru się ze mną zadawać. Potem przyłapałam ją, jak paliła z nimi papierosy. Powiedziałam, że tak nie można, a one mnie wyśmiały. Nie wiem co mam robić one poprzestawiały jej w głowie.
14-latka
Zaniedbanie obowiązków
Ostatnio zaniedbuję obowiązki, szczególnie te związane ze szkołą. Kilka ważnych dla mnie osób zaczęło się ode mnie odsuwać. Ten stan trwa od późnej jesieni. Ale walczę, np. wstaję wcześnie rano, by jednak odrobić zadania. Nie chcę stracić opinii dobrej uczennicy, aczkolwiek wyleczenie jeszcze świeżych ran jest ciężkie. Duża ilość dodatkowych zajęć także mi tego nie ułatwia. Jak wstać na nogi, budząc się z tego melancholijnego snu?
Zagubiona
Pięknie jest być starszym. Nigdy nie wolno dać się uwięzić przez smutek!
Kiedyś do naszej redakcji przyszedł list. Niezadowolona nastolatka pisała, że męczy ją… babcia. „Serio? To niemożliwe!” – pomyślą pewnie niektórzy. Ja też tak pomyślałam i od razu przypomniała mi się moja kochana babcia. Kiedy przychodziła – bo nie mieszkała z nami – siadałyśmy razem z nią i z moją mamą w kuchni (mama zawsze coś tam przygotowywała), a ja słuchałam. To były wyjątkowe chwile. Jak babcia może męczyć wnuczkę?
Ta i żadna inna
Zakochałem się na poważnie. Co prawda jestem głęboko wierzący, a ona nie chodzi do kościoła, ale trudno. Wyznałem jej uczucie, ona się zgodziła na chodzenie, ale bardzo szybko uznała, że to nie dla niej. Powiedziała, że to nie ma sensu, że ona nie chce jeszcze chłopaka. Ale ja nie odpuszczam, robię jej propozycje każdego dnia, wysyłam SMS-y i staram się jak mogę. Bo ja czuję, że jesteśmy dla siebie. Co jeszcze mogę zrobić?
14-latek
