wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 15841 | WYNIKÓW
Co z przytulaniem?
Zakochałam się w starszym o rok chłopaku i on chyba we mnie też. Często po szkole odprowadza mnie do domu, a gdy juz jesteśmy pod moim blokiem, to chce mnie przytulić. W sumie ja też tego chcę, ale jakoś nie potrafię. Bardzo chciałabym z nim chodzić, ale boje się, że sie na mnie obrazi, jak nie będę go chciała przytulic albo np. chwycić za rękę....
Smutna 13- latka
Deliktniej z upominaniem
Przyjaciółka często mówi o kimś, że jest głupi, wyraża się o nim z pogardą. Zwróciłam jej uwagę, no i się obraziła. Pogodzenie kosztowało nas do dobrą godzinę milczenia. Dzisiaj znowu sytuacja się powtórzyła. Czy mam nic nie mówić? Przecież nie chcę jej zranić. Wręcz przeciwnie-chcę pomóc. Ale ona traktuje to jako obelgę. Dzisiaj cały wieczór nie odzywałyśmy się do siebie. Nie chcę, żeby było tak dłużej.
Gimnazjalistka
Nowa iskra
Rozstaliśmy się z chłopakiem, to była nasza wspólna decyzja. Ale spotkaliśmy się niedawno na imprezie, tańczyliśmy, było tak pięknie jak dawniej, iskrzyło mocno. A przecież ja już zaczęłam chodzić z innym chłopakiem i teraz czuję, że to był błąd, bo drażnią mnie jego wady. Nie chce go jednak zranić. Boję się ryzykować, nie wiem, co robić. Czy to prawda, że kocha się tylko raz, że największa jest pierwsza miłość?
17-latka
Nikt nie jest sam
Po ostatnich problemach z modleniem się zaczynam rozumieć , że Bóg nas przede wszystkim kocha i chce naszego czystego serca, a nie jakichś nerwicowych modlitw . Uważam , że powinniśmy zawsze o tym pamiętać i myśleć o Nim w ciągu dnia , nawet jeśli odpoczywamy czy np. słuchamy muzyki. Bo skoro Bóg nas pragnie, to czemu nie zaprosić Go do naszego życia ?
Warto też myśleć o Panu Bogu , gdy wydaje się nam , że jesteśmy słabi , samotni . Gdy ostatnio z oazy pojechaliśmy do kina , to mieliśmy czas wolny nachodzenie po innych sklepach (bo to kino było w centrum handlowym) i wszystkie moje koleżanki i koledzy poszli w swoją stronę, a ja chodziłam sama. No i znowu jestem sama - myślę sobie , a po chwili : ,,Jaka sama ?! Jaka ze mnie idiotka ,
przecież koło mnie jest cały czas Jezus !". Tak więc warto pamiętać o Bogu i o tym , że On jest z nami i nas pragnie .
Planuję zmiany od września
Wakacje się kończą i wnet zacznie się VI klasa. Postanowiłam sporo zmienić w swoim życiu, bo chyba do tej pory byłam niepotrzebnie samotnikiem zajętym tylko nauką. Koleżanki przyjaźnią się głównie we dwie, strasznie się obgadują, są złośliwe i nieżyczliwe. Ale czuję, że nie musi tak być, że można by to zmienić, tylko nie wiem jak. Wiadomo, że zacząć należy od siebie, więc chcę spróbować stać się życzliwa, pogodna, ponad podziałami.
Szóstoklasistka
Nie da się zatrzymać zmian
Przyjaciel powiedział mi ostatnio, ze zauważył we mnie wielką zmianę, ale niestety nie na lepsze. Faktycznie zrobiłam się nagle niesamowicie nieśmiała, straciłam dawną odwagę i pewność siebie. Teraz mam bardzo duże problemy, szczególnie na zajęciach z WF. Boję się piłki, nie mam na tyle siły, żeby odbić, prawie zasypiam m boisku, w ogóle się nie skupiam na grze. Bardzo chcę się chcę być taka jak dawniej;
15-latka
Kłótnie w szatni
Każdy wf u nas wygląda tak samo. Na początku liczy się tylko zabawa i wszystko jest super, a nagle wchodzimy do szatni się przebrać i wybuchają kłótnie. Np. o to, która przepuściła więcej goli, kto mógł im strzelić gola, ale tego nie zrobił. Wszyscy krzyczeli, jedna dziewczyna się rozpłakała. Nie wiem, co robić i w jaki sposób przekonać koleżanki, że kłótnia to najgorszy sposób na porozumienie, czy wyładowanie emocji.
Szóstoklasistka
Wokół mody
W mojej poprzedniej klasie koleżanki przywiązywały bardzo dużą wagę do ubioru, były tak zwanymi „księżniczkami”. Starałam się im dorównać. W gimnazjum tego nie ma. Rodzice nauczyli mnie (czego jestem im wdzięczna), żebym była skromna. Mogę mieć to, co chcę, ale też są jakieś granice. Marzę o nowych butach. Koleżanka z dawnej klasy ma ich sporo i czasami odczuwam zazdrość. Dla mnie ważne jest to, jak mnie odbierają.
14-latka
Stanąć w prawdzie
Klasa mnie nienawidzi. Jak to się stało? Problem w tym, że sama nie wiem. Jestem pewna, że część poufnych wiadomości kierowanych do mojego klasowego przyjaciela została przeistoczona i rozpowszechniona. Mam tu na myśli niepochlebne słowa na temat kilku osób. Wszyscy są przekonani, że całą klasę. Zaczynają mnie nawet ośmieszać wirtualnie. Jestem pewna, że to się szybko nie skończy. Ale nie jestem pewna, ile wytrzymam. Co mam robić?
Gimnazjalistka
Nie upominaj, pracuj nad sobą
Przez pewien czas byłem w złym towarzystwie. Kląłem, marnowałem czas, wyśmiewałem się z ludzi, przeszkadzałem na lekcjach religii. Po wakacjach koledzy mnie odrzucili. Zrozumiałem swoje błędy, zmieniłem się. Mam oparcie w rodzinie, katechetce, księdzu. Czuję, że już jest czas, abym upominał dawnych kolegów. Czuję się jak prorok. Nawet kosztem prześladowania mógłbym to robić. Co Pani o tym sądzi? Czy to tylko efekty dorastania, czy może już powołanie do prorokowania?
Gimnazjalista
