wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7193 | WYNIKÓW
Kto traci głowę staje się filarem, kto traci pół głowy, staje sie półgłówkiem
Dobrze to wymyśliliśmy w redakcji, co? Głowy zapewne stracić nie chcecie, a zostać półgłówkiem, tym bardziej nie. Czy jest jakiś kandydat do klubu półgłówków? Nie sądzę. Ja w każdym razie – i deklaruję to jasno i uroczyście – wolę biegać bez głowy i zostać filarem, niż mieć pół głowy i zostać … półgłówką (ze względu na rodzaj żeński).
Nowa iskra
Rozstaliśmy się z chłopakiem, to była nasza wspólna decyzja. Ale spotkaliśmy się niedawno na imprezie, tańczyliśmy, było tak pięknie jak dawniej, iskrzyło mocno. A przecież ja już zaczęłam chodzić z innym chłopakiem i teraz czuję, że to był błąd, bo drażnią mnie jego wady. Nie chce go jednak zranić. Boję się ryzykować, nie wiem, co robić. Czy to prawda, że kocha się tylko raz, że największa jest pierwsza miłość?
17-latka
Ból i wściekłość
Nim się zaczęło coś na poważnie, to już się skończyło. Od początku tego roku zaczęliśmy się spotykać. Nie wyznałem niczego, chciałem być pewny, zresztą, moje zachowanie mówiło za siebie. I nagle koniec. Koledzy radzą, by ją olać, by nawet cześć jej nie mówić. Wściekłość mnie roznosi i chyba już długo na żadną nie spojrzę...
Licealista, lat 18
Muszę to teraz załatwić
Od ponad roku bardzo podoba mi się o rok starszy chłopak z mojego liceum. Mimo starań nie potrafię o nim zapomnieć. Nie jestem nieśmiałą osobą, jednak do tej pory nie odważyłam się z nim zapoznać, porozmawiać. Teraz ogarnia mnie rozpacz, ponieważ jest w klasie maturalnej, więc niedługo zniknie ze szkoły. Od dawna chciałam do niego podejść i po prostu zapytać czy moglibyśmy się poznać, czy coś w tym rodzaju, ale zawsze tchórzę. On raczej domyśla się, że coś do niego czuję. Wiem, że nie mam już nic do stracenia i chcę rozwiązać tę sprawę. Jak mam z nim porozmawiać, co powiedzieć?
Licealistka
Krytyczne spojrzenie
Jestem ładną, wiecznie uśmiechniętą blondynką. Niedawno strasznie się zmieniłam. Mam wrażenie, że dzień w dzień umierają we mnie wszelkie uczucia. Jestem takim "papierowym" człowiekiem. W zeszłym tygodniu straciłam najlepszą przyjaciółkę, a w tym wszystko wskazuje na to, że stracę chłopaka, który starał się o mnie od miesięcy. Jest studentem, dobrym człowiekiem, ale ja nic nie czuję. Mam wrażenie, że wszystko robię na pokaz przed samą sobą. Nie wiem, czego chcę. Nie mam ochoty się modlić, rozmawiać z ludźmi. Czuje się jak pusta lalka barbie. Nienawidzę siebie.
16-latka
Bóg mnie ciągle zaskakuje
Ostatnio zastanawiam się, jak zaczęła się moja wiara, kiedy zaczęłam chodzić do kościoła dlatego, że chciałam i potrzebowałam, a nie dlatego, że moja rodzina jest wierząca i generalnie "taka jest tradycja". W wakacje przed 3 gimnazjum pojechałam na pierwsze oazowe rekolekcje. Byłam zafascynowana wiarą. Potem dużo rekolekcji, spotkań, założenie KSM-u, bierzmowanie. Wszystko rozwijało się powoli, ale patrząc wstecz, stwierdzam, że obróciłam się o 180 stopni. W te wakacje Oaza Nowego Życia I stopnia, która przez 2 tygodnie, nie wiem kiedy i jak, ale mocno mnie zmieniła, czego skutki najbardziej dostrzegam w ostatnim czasie. Niesamowite doświadczenie.
Najpopularniejsze
- Uratowałeś mi życie
- Roraty 2025: Z papieżem Leonem czekamy na Jezusa
- Różne pożegnania
- Jesteśmy jak naczynia połączone
- Polacy zadecydowali. Od 2026 tylko czas letni
- Na ratunek duszom - już jest nowy numer
- Dzieci idą do nieba
- Jak usunąć plamy z duszy?
- Ojciec elektroniki
- Posłuchajcie piosenki roratniej
