wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2252 | WYNIKÓW
Niewierząca siostra
Moja starsza siostra przestała chodzić do kościoła. Jest studentką. Weszła z jakąś grupkę ludzi i gdy przyjechałam do niej ostatnio powiedziała, że nie chodzi już do kościoła, że jest niewierząca i nie życzy sobie dyskusji na ten temat. Jesteśmy z porządnej katolickiej rodziny. Dla rodziców będzie to straszny szok. Nie wiem, jak się zachować podczas naszych spotkań- czy zerwać z nią kontakt, czy ciągle nawracać?
16-latka
Dziwny kolega
Mamy po 14 lat. Kiedyś pokłóciłam się z bardzo dobrym kolegą. Pogodziliśmy się, ale od pewnego czasu on nie odzywa się, patrzy na mnie strasznym wzrokiem. Gdy wysłałam mu SMS-a z pytaniem o co chodzi, to kilku jego kumpli zaczęło mnie wyśmiewać – znali treść tej wiadomości. Co zrobić, by było jak dawniej?
Jestem niska?
Mam problem .. tzn mam WIELKI kompleks na punkcie swojego Wzrostu .
ponieważ jestem mała. Najnormalniej w świecie jestem mała .. mam praktycznie 15 lat i 163 wzrostu. To dobijające kiedy widzę, że dziewczyny z mojej klasy rosną a ja stoję w miejscu Fakt, że mam niskich rodziców, no ale czy teraz przez cale życie będę mała i co ? Nie ma jakiś sposobów żeby urosnąć ? Albo przynajmniej, żeby ta myśl nie chodziła mi tak po głowie?
15-latka
Lęk przed nowym etapem
Kończy się cudowny czas liceum, do matury coraz bliżej, a ja aż drętwieję ze strachu i niepewności, jak to będzie w studenckim życiu. Czy nie zostanę odrzucona przez rówieśników? Nie przepadam za imprezami, jestem domatorką. Na domiar złego chłopak, który mi się bardzo podobał, w którym się skrycie kocham od dłuższego czasu, okazał się chamski, wyśmiał dziewczynę, było to żenujące. W szkole czuje się już napięcie, że przed nami ostatnie tygodnie, a potem dorosłość, odpowiedzialność. Przez to jestem teraz ciągle w dołku, smutna, zmartwiona, brakuje mi dawnej radości życia.
Maturzystka
To nie jest Boży plan
Może mi Pani wytłumaczyć, jak to jest, że Bóg ma dla nas cudowny plan. To jak się do tego planu mają nasze marzenia? Całe swoje życie byłam przekonana że zrobię ze swoim życiem co zechcę i że to ode mnie zależy jak ono będzie wyglądać. Ostatnio przyszła mi taka myśl, że z racji tego całego planu teoretycznie mogłabym iść do zakonu. I tu jest problem, bo jak sobie o tym pomyślę, to mi się żyć odechciewa. Nie wiem jak sobie z tym mam poradzić, bo nieustannie marzę o rodzinie i psychiatrii, a ta myśl mi życie zatruwa. Do niczego dobrego to nie prowadzi, bo stałam się niemiła dla koleżanek i dla rodziny. Zgubiłam gdzieś radość życia Ja chyba przechodzę jakiś kryzys światopoglądowy i religijny.
Nastolatka
