wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2811 | WYNIKÓW
Ucieczka z realnego świata
Rodzice często się kłócą i ja zaczynam mieć już tego pomału dość. Przez ich kłótnie zaczynam płakać i jestem smutna. Mama mi mówi, że byłam bardziej odważna i pewna siebie, ale odkąd mama zaczynała narzekać i kłócić się, ja straciłam wolę walki i pewność siebie, poczucie własnej wartości, ducha walki i by tak dalej wymieniać. Szczerze mówiąc stałam się ponura, samolubna, nieśmiała, mniej odważna i tak dalej. Mój ratunek to ucieczka w świat kreskówek.
14-latka
Nieświadoma pomoc
Mam w klasie kolegów, którzy powoli pomagają mi się ośmielić. Myślę, że nie są tego świadomi, ale drobnym dokuczaniem, gadaniem, droczeniem sie, proszeniem o coś ośmielam sie w stosunku do wszystkich chłopaków. Jest wiele sytuacji z udziałem tych kolegów, dzięki którym częściej się uśmiecham, jestem śmielsza, czuję się dowartościowana. Nie wiem, jak im podziękować na koniec roku i nie wiem, jak uda mi sie funkcjonować w nowej szkole, nie chcę, żeby całkowicie zniknęli z mojego życia. Zresztą, mam świetną klasę, koleżanki, przyjaciółkę.
Gimnazjalistka, kl. III
Sens i bezsens
Koleżanka twierdzi, że jest już niewierząca, że wnet przestanie chodzić do kościoła. To pod wpływem naszej nowej klasy, gdzie większość ma takie poglądy. Na mnie to nie działa, ja mam swój rozum. Rozmawiam z wszystkimi, ale to nie ma wpływu na moją wiarę. U niej inaczej. Zauważyłam, że jednocześnie ona coraz mocniej narzeka, że życie to jeden bezsens itd. Ale gdy chcę ją przekonywać do wiary, to denerwuje się, nie słucha, gada bzdury.
Gimnazjalistka
Same przeciwności
Mam wspaniałą rodzinkę, kilku znajomych, ale czuję się samotna. Cały czas poświęcam na naukę, izoluję się od innych, bo nie lubię upijać się. Zaczyna mi też dokuczać zmęczenie i zdenerwowanie . Mam kompleksy na temat wyglądu. Chociaż angażuję się w życie parafii, to chyba słabną moje relacje z Bogiem, nie przeżyłam Wielkiego Tygodnia jak kiedyś...
Licealistka
Dziecinna i męcząca
Do klasy doszła nowa koleżanka, znam ją w z widzenia, z parafii. Denerwuje mnie to, że cały czas się pyta, czy ją lubię, czy jesteśmy przyjaciółkami, bo ona ma wrażenie że jej nie lubię itd. Poza tym jest miła, tylko trochę dziecinna. Opowiadała mi też o jej problemach z rodzicami. Wtedy robi mi się jej żal. Od pierwszego dnia nalega, żeby się spotkać, choć mówię jej, że nie mogę, jestem już umówiona. Nie mam pojęcia, jak dać jej delikatnie do zrozumienia, że nie chcę żebyśmy były ,, przyjaciółkami na śmierć i życie" wystarczy mi, że jest moją koleżanką.
Nastolatka
Trochę obaw
Spotykam się z bardzo wartościowym chłopakiem. Oboje jesteśmy zaangażowani w życie parafii, on ministrant, ja marianka. Trochę mnie peszą jego wyznania, pisane i mówione. Boję się być dorosłą, boję się, że to minie jak u rodziców. Jak sobie poradzić z uczuciem do niego i lękiem przed problemami?
15 -latka
Najpopularniejsze
- Numer 112 ratuje innym życie
- Ewangelia o Jonaszu
- Adam Bocheński i jego prace
- Ala tańczy cały czas
- Święto, którego chciał Jezus
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
- 100 lat temu zmarł Pier Giorgio Frassati
- 6 lipca 2025 Druga niedziela wakacji
- Młody artysta stworzył portrety wszystkich papieży
