wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 838 | WYNIKÓW
Trudny powrót z wakacji
Miałam cudowne wakacje. Zawsze z tą samą mniej więcej ekipą, ale wszyscy jesteśmy już starsi, więc czasami coś tam delikatnie iskrzyło, ktoś na kogoś tęsknie spoglądał. Piłka, rowery, gra w karty. Mnóstwo śmiechu, ale też i poważne rozmowy, często i dyskusje. Jak ja teraz mam wytrzymać w domu, jak pójść do szkoły? Siedzę przed komputerem i płaczę.
15-latka
Precz z narzekaniem
„Zawsze się znajdzie wymówka, wcale mnie to nie dziwi. Ale jutro musi ze mną pogadać, bo mam wrażenie, że jej podejście do życia mimo wszystko udziela się innym dziewczynom. Jak się nie sprzeciwimy, to będziemy smętne, nudne, bez życia. Takie mentalne staruszki wsłuchane w swój schorowany organizm. Brrr..”
Refleksje animatorki
Mnóstwo negatywnych myśli przeszło mi przez głowę przed rozpoczęciem rekolekcji: ,,nie dasz rady, głupia jesteś, że pchasz się do takiej roli, nie nadajesz się na animatorkę, jesteś za mało kontaktowa, nie dajesz dobrego przykładu" itp. Ja natomiast dobrze wiedziałam, że Pan Bóg tego ode mnie chce, że mnie wzywa do takiej roli, że to moje niełatwe zadanie. Pierwszego dnia liczne obawy nadal siedziały mocno w mojej głowie. ,,co Ty tu robisz w ogóle? Przecież Ty jesteś typem za spokojnego i za cichego człowieka. Nie umiesz zwracać innym uwagi i przewodniczyć grupie.". Jednak gdzieś w sercu słyszałam, że to dobrze, iż mam takie obawy - że nie czuję się godna swojego zadania. Dziewczyny z mojej grupy z każdym dniem lubiłam coraz więcej. Każde nasze spotkanie było okazją do ubogacania się nawzajem.
Leniwa przyjaciółka
Coraz bardziej męczy mnie moja jedyna przyjaciółka. Lenistwo zawsze było jej cechą, nie lubiła się uczyć. Teraz jest coraz gorzej. Ciągle tylko słyszę, że lekcje są nudne, książki są nudne. Nie chce jej się odrabiać zadań, najchętniej wszystko brałaby ode mnie. Wydaje mi się, że jeszcze trochę i albo przejmę jej podejście, albo muszę się odsunąć, bo zwariuję.
Gimnazjalistka
