wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4798 | WYNIKÓW
Czy to ma sens?
Z tym chłopakiem jestem oficjalnie od 2 tygodni ale już wcześniej „kręciliśmy” ze sobą. Poznaliśmy się teraz w liceum. Jest to chłopak jakiego sobie wymodliłam, bo chciałam, żeby nie śmiał się z tego, że jestem katoliczka itp. On też jest katolikiem, chodzi do kościoła (juz raz z nim byłam na mszy i na różańcu ) i ma pewne zasady(?). Zszokowało mnie to, bo jest z towarzystwa tych, co dużo piją i imprezują. Ale rodzice i tak są niechętni, nie zgadzają się na nasze spotkania. Ten związek nie będzie miał sensu jeśli moi rodzice będą tak nastawieni do niego. Nawet nasz ksiądz próbował z nimi rozmawiać, ale rodzice wiedzą swoje.
15-latka
Problemy mojej klasy
Moja klasa mnie, panią i niektóre dziewczyny wkurza. Nowy chłopak okazał się okropny. Ostatnio wraz z swoim kolegą wymyślił zabawę na w-f i dotykali nasze pupy. Moja koleżanka od razu zgłosiła sprawę wychowawczyni. Inny chłopak popisuje się nie wiadomo przed kim. Często nauczyciele piszą wpisują potem uwagi na całej klasie. Współczuję naszej dobrej wychowawczyni.
11-latka
Zaprzyjaźnić się
W klasie podoba mi się jedna dziewczyna. Mądra, inteligentna i miła. Nie chcę z nią chodzić, bo zazwyczaj tego typu znajomości kończą się szybko. Do tego inne osoby z klasy podniecają się wtedy i żyć nie dają! Ja chciałbym utrzymywać kontakty przyjacielskie. Nie wiem tylko, jak się do tego zabrać. Nie potrafię odczytać także do końca jej zachowań. Ilekroć daje dowody na to, że mnie lubi choć trochę, to potem znów omija.
Uczeń
Atak dziwnych myśli
W liceum poznałam chłopaka, który jak się okazało mieszka kilka kilometrów ode mnie. Wcześniej się nie znaliśmy. Zaczęło się od przyjaźni. Takiej najprostszej, najzwyklejszej. Jeździliśmy na rowerach, dużo rozmawialiśmy. Okazało się, że jesteśmy do siebie bardzo - wręcz niezwykle - podobni. Słuchamy tej samej, dość niepopularnej muzyki, lubimy to samo jedzenie, mamy podobne zainteresowania, charaktery, poglądy, wyznajemy tą samą religię i jesteśmy tak samo bardzo wierzący. Od kilku miesięcy chodzimy ze sobą. Kilka tygodni temu przyznał mi, że jednak coraz mocniej atakują go myśli, że po co mu to chodzenie, że to bez sensu, że to dodatkowy obowiązek. Dużo z nim o tym rozmawiałam. Czy to podszepty złego?
16-latka
