wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1540 | WYNIKÓW
Trudna sprawa
Od małego byłam niezwykle radosna, otwarta, odważna. Uwielbiałam towarzystwo. W szóstej klasie zamknęłam się, miałam jedną przyjaciółkę, której wszystko poświęciłam i rozmawiałam tylko z nią. W pierwszej gimnazjum miałam znajomych, z którymi tylko pisałam. W drugiej klasie mój sztuczny kontakt z innymi się pourywał, zostało tylko parę przyjaciółek. Już nie potrafię zagadywać do kogokolwiek, boję się zapytać o drogę na ulicy, kasjerki o cokolwiek, kolegów i koleżanek o lekcje. Cały czas zastanawiam, co ta osoba pomyśli, jak się popatrzy. Czasem czuję, że wszyscy mnie nienawidzą, że im przeszkadzam i ich denerwuję.
16-latka
Syndrom ofiary
Mamy małe mieszkanie, nie mam się gdzie uczyć, a matura w tym roku. Mam najwięcej obowiązków, ale nikt mnie nie szanuje. Mały brat mnie bije, starszy zrzuca na mnie swoje prace, wyzywa, uważa za głupią. Mama nie chce słyszeć skarg, tata pracuje poza granicami i przyjeżdża tylko na święta....
Rodzinna ofiara
Wrogość wobec obcych
Paulina, Jadzia i Daria po rozbiciu swojego namiotu nie miały początkowo tak łatwo jak my, psy. Zerkały na dwie rówieśniczki, pewne siebie, fantastycznie pływające, pełne energii, dosyć też hałaśliwe. Słyszałam, jak dziewczyny szeptem wymieniały się złośliwymi uwagami na temat ich wyglądu. Wynajdywały właśnie kolejne wady, gdy obce podeszły, przedstawiły się, zaoferowały pomoc. Przy wieczornym ognisku miałam wrażenie, że znają się od zawsze.
Ciągłe dołki
Zaczęłam biegać, mam wrażenie, że pomału nabieram pewności siebie. Niestety, zauważyłam, że dobra postawa trwa "do czasu". Staram się, planuję, zdrowo odżywiam, ćwiczę, modlę się i zawsze następuje trach. Albo dołek, albo porównywanie siebie do ogarniętych życiowo. Gdzie tam moje wyjście w góry w porównaniu do ich podróży. Czy praca nad sobą ma sens, jeśli mam wrażenie że zawsze wracam do punktu wyjścia - "dołka upodlenia" z płaczem, słodyczami, niewychodzeniem z domu i marnowaniem czasu przy komputerze?
Licealistka
