Kochane problemy
-
Dziecinne zachowanie
Byliśmy przyjaciółmi, chodziliśmy nawet krótko ze sobą. Zerwaliśmy, bo uznałam, że za wcześnie na takie relacje, że to nie ma sensu. Teraz on udaje, że mnie widzi, nawet cześć nie powie. Denerwuje mnie ta sytuacja i mam ochotę na rozmowę z nim. Kluczymy po szkole, ale to nie jest proste, ciągle gdzieś tam się widzimy. 14-latka
-
Rodzice podają zasady
Jak powiedzieć mamie, że zacząłem się spotykać z dziewczyną? Przyprowadzić ją do domu na jakieś oficjalne spotkanie? 16-latek
-
Poszukiwania
Nie mam i nie miałam chłopaka. Marzę o zakochaniu, o dobrym chłopaku, ale nic się nie dzieje. Gdzie poznać wartościowych chłopaków, bo w klasie koledzy są niedojrzali i wulgarni. 14-latka
-
Dobra rada
Moja przyjaciółka zakochała się w dwóch chłopakach. Jednego kocha mniej, drugiego bardziej. Ten, którego kocha mniej, wyznał jej miłość i zapytał o chodzenie. Ona po minucie zastanowienia zgodziła się. Według mnie nie miało sensu to, że zgodziła się na chodzenie z kimś kogo lubi mniej. Powiedziałam jej o tym i zaproponowałam, żeby powiedziała mu, że ich związek musi poczekać, że to jeszcze za wcześnie. Po około dwóch latach zobaczą, czy miłość przetrwa. Wtedy też będą w odpowiednim wieku. Może też przejdzie miłość do któregoś z chłopców. Czy dobrze jej poradziłam? Przyjaciółka, lat 12
-
Same problemy
W podstawówce byłam całkiem samotna, uznawana za dziwaczkę. W gimnazjum znalazłam dobrą koleżankę, potem dołączyła kolejna. Z biegiem czasu wszystko zaczęło się burzyć. One mnie chyba w ogóle nie słuchają, albo słyszą to, co chcą usłyszeć. Niby spędzamy razem czas, ale nie są mi bliskie. Na ostatnim spacerze tak mnie zdenerwowały, że odeszłam bez pożegnania. Nie dogaduję się również z mamą. Czuję się ograniczana przez nią, mam wrażenie że mnie nie słucha. Ciągle się kłócimy. Do tego jedna z przyjaciółek ma już chłopaka, druga kilku adoratorów, a ja? 15-latka
-
Odłożyć szukanie przyjaciółki?
Czy jest warto starać się mieć tak jakby ,,pokrewna duszę,''? Kogoś, kto Cię zrozumie, pomoże gdy potrzeba. Czy lepiej zająć się nauką, pracą nad paskiem na świadectwie. A takie problemy zostawiać na za 20 lat? Nastolatka
-
Gdy emocje górują
Ostatnio dowiedziałam się że jeden chłopak z klasy się we mnie kocha. Jest nawet fajny i chciałabym czasem z nim pogadać aczkolwiek nie odwzajemniam jego uczuć. Uważam, że 5 klasa to za wcześnie na chodzenie itp. Niestety, gdy tylko zaczynam z nim gadać, to koleżanki mówią: ty go jednak lubisz?! A najgorszy jest jeden chłopak, który gdy tylko coś powiem do tego chłopaka, to patrzy na mnie strasznie kpiąco. Nie wiem co mam zrobić, aby nie docinał mi na każdym kroku. Proszę o pomoc. Zagubiona
-
Przekonać mamę
Latem znalazłam w Internecie mój wymarzony obóz, ale było za późno, żebym się zapisała. Okazało się, że jest tam również obóz zimowy. Mogłabym pojechać , bo to niedaleko, byłyśmy tam z mamą. Mama uważa, że pierwszy samodzielny wyjazd lepiej mieć latem, bo teraz źle się ubiorę, zmarznę itd. Chyba po prostu się o mnie martwi i myśli, że sobie bez niej nie poradzę. Żeby ją przekonać próbowałam wszystkich metod. Rozmawiałam, pisałam listy, podawałam sensowne argumenty, mogę nawet pokryć część opłaty. Mama ciągle swoje i tracę nadzieję na mój pierwszy wyjazd. 12-latka
-
Zlośliwy konkurent
W naszej szkole jest nielubiany chłopak. Do tej pory nie zwracałem na niego uwagi, ponieważ mi nie przeszkadzał. Niestety, gdy spodobała nam się ta sama dziewczyna, on stał się dla mnie bardzo niemiły. Gdy rozeszło się, że ona wybrała mnie, chłopak ten zaczepia mnie, upokarza przed nią, a nawet mówi nieprawdę o mnie całej klasie. Na moje szczęście nie zwracają na niego specjalnie uwagi. Ostatnio popchnął mnie z całej siły na schodach. W ostatniej chwili chwyciłem się bluzy starszego chłopaka. Raz powiedziałem do niego pajacu, to zaczął dzwonić do mojej mamy, że go prześladuję. Co mam zrobić ? 13-latek
-
Wrażliwi są potrzebni
Moi bracia wyjeżdżają do pracy za granicę. Co prawda przyjeżdżają do domu co 2-3 miesiące. Ale kiedy odjeżdżają, jest mi smutno. Pracę mają dobrą, nie brakuje im tam znajomych, są zadowoleni. Ale często jak odjeżdżają, to ja płaczę. Dlaczego tak się dzieje i nie potrafię się do tej sytuacji przyzwyczaić? Smutna
