wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1794 | WYNIKÓW
Wszystko nie tak...
Około rok temu moja przyjaciółka zaczęła chodzić z kolegą z naszej klasy . W pewnym momencie stwierdziła, że to za wcześnie na takie relacje. Przestała z nim pisać i się spotykać. On napisał do mnie, chociaż wcześniej niezbyt się lubiliśmy. Starałam się go wspierać. Całymi dniami pisaliśmy ze sobą. W końcu przestał się dołować. W ten sposób zaprzyjaźniliśmy się. Niedawno jednak coś zaczęło się psuć. Nie chce już ze mną pisać, nasze rozmowy szybko się kończą. Pisze do mnie tylko, kiedy chce pożyczyć jakiś zeszyt, lub chce, żebym mu pomogła na sprawdzianie. A ja coś do niego czuję. Tylko, że złożyłyśmy z przyjaciółkami jakby przysięgę, że przez najbliższy rok nie będziemy miały chłopaka . Chciałam być z dziewczynami szczera i powiedziałam im, że się zakochałam Jedna była na mnie o to obrażona. Czy mam mu powiedzieć o moim uczuciu, tym bardziej, że nasza przyjaźń się sypie?
14-latka
Bez wzajemności
Od dawna mi się podoba kolega z równoległej klasy. Przez jakiś czas i on spoglądał, uśmiechał się, koleżanki próbowały mi pomóc, ale wtedy się tylko namieszało. Ja do niego pisałam, ale po tej ich „pomocy” zamilkł. Teraz on pisze z inną koleżanką, podobno jeszcze inna mu się podoba. Tak o nim marzyłam, tęskniłam.
14-latka
Sprzeczności
Mieliśmy wycieczkę. Jeden z kolegów cały czas się mnie pytał, czy z nim w coś zagram i cały czas ze mną rozmawiał i żartował. Nawet poprosił, żebym zagrała z nim w bilard, bo ''chce zobaczyć jak ja kiepsko gram'' Dzisiaj chłopcy się przechwalali, za ilu to grali, bo są tacy świetni. Ten kolega stwierdził, że grał za czterech, a o mnie powiedział, że grałam za jednego. Poczułam się trochę głupio. Zrobił ze mnie przy klasie niezdarę i idiotkę. Na wycieczce taki miły. Ja już nic z tego nie rozumiem.
Piątoklasistka
Łzy wzruszenia
Podstawówkę wspominam bardzo źle. Nielubiana, często obrażana. Samotna. W gimnazjum wszystko się zmieniło. Nowe znajomości. Wspaniali ludzie. 1 i 2 klasa były najpiękniejszym okresem w moim życiu. Na samą myśl o tym, że za kilka miesięcy rozstanę się z klasą, mam łzy w oczach. Kocham swoją klasę, tych wszystkich ludzi. Kocham wspominać wszystkie ogniska i wycieczki, oglądać nasze uśmiechnięte twarze na zdjęciach. Ludzie powtarzają ,,To ostatnie chwile, trzeba się cieszyć''. Ale ja nie potrafię. Nie ze świadomością, że lada moment wszystko przeminie.
Gimnazjalistka
Spojrzeć ludziom w oczy
Nie potrafię zaufać ludziom. Wydaje mi się, że każdy ocenia mnie krytycznie, że się ze mnie śmieje, szydzi ze mnie. Dlatego nie potrafię wymieniać z kimś spojrzeń, a już najgorzej, gdy spogląda na mnie chłopak. Starszy brat jest otwarty, ma tylu znajomych, a ja tylko kilka koleżanek. Tak bym się chciała otworzyć na ludzi, spoglądać na nich i odbierać ich spojrzenia bez stresu.
Maturzystka
