wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 748 | WYNIKÓW
Męki dorastania
Od paru miesięcy moje zachowanie się pogorszyło. Z mamą coraz gorzej się dogaduję, tzn. są chwile kiedy wszystko jest w porządku, ale coraz częściej się kłócimy. Dawniej też nie było idealnie, ale teraz mam wrażenie, że coraz bardziej ją odtrącam, choć tego nie chcę. Po prostu mówię rzeczy, których nigdy bym nie powiedziała. Wiem, że pewnie mam grzech, ale nie potrafię powiedzieć inaczej, bo bym skłamała. Coraz częściej "mam dołek". Wtedy idę do kościoła, bardzo mi to pomaga, tylko to trzyma mnie przy życiu. To wszystko bez sensu.
Nastolatka
Wyszydzana
W moim gimnazjum wszyscy ściągają, wpychają się do kolejki w barku, piją, przeklinają, śmieją się z księży, kościoła itp. A ja jestem w środku tego chaosu. Nie ściągam, uczę się, nie gadam na lekcji, jestem katoliczką, modlę się. A oni się ze mnie śmieją. Kiedy przechodzę korytarzem słyszę jak dziewczyny z 3 i 2 klasy się z mnie śmieją, a potem podchodzą do mnie i złośliwie się pytają o różne rzeczy. Nie wiem, co mam z tym robić. Próbowałam to ignorować, ale oni nie przestają. Mam dosyć robienia ze mnie pośmiewiska.
Gimnazjalistka
Dlaczego mnie tępi?
Dobrze się uczę, nie muszę siedzieć nad książkami, nauka sama wchodzi do głowy. Jestem wysoki i mocno zbudowany, ale wolniejszy od rówieśników. W szkole, na boisku i w grupie ministrantów jest pewien starszy o rok chłopak, który wszystkimi rządzi i strasznie mnie tępi. Nie rozumiem tego, bo nic do niego nie mam. Komentuje moją grę, gdy gramy, wyśmiewa się ze mnie w kościele, dokucza nawet gdy mnie mija. Nie rozumiem, dlaczego tak mnie tępi, jeśli nic do niego nie mam, nie wtrącam się, nie zaczepiam. Zastanawiam się, czy zgłosić to nauczycielce, ale to tylko takie słowne zaczepki, śmiechy. Przecież nie będę siedział w domu, nie zrezygnuję z boiska, z ministrantury.
Szóstoklasista
