wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 12919 | WYNIKÓW
Zmiany, zmiany...
Od dziecka byłam bardzo wrażliwa i wszystkim się przejmowałam. Swojej klasy nienawidziłam, przyjście do gimnazjum było dla mnie wybawieniem. Wszystko robiłam z zapałem, dla każdego byłam miła. Przyciągałam ludzi, miałam wielu przyjaciół. To był najlepszy okres w moim życiu. W 2 klasie wszystko zaczęło się zmieniać. Zerwałam z chłopakiem, przyjaciele mnie zostawili, doszła masa nauki. Zdarzało mi się Chyba po prostu zaczęłam dorastać. Nic już nie było łatwe, ani kolorowe. Zrobiłam się wredna dla innych. Jednak znalazłam wspaniałego chłopaka. Na początku 3 klasy nastało piekłokaleczyć, wypić. Chcę próbować wrócić do chłopaka, wszystko naprawić. Wmawiam sobie, że przecież po każdej burzy nadchodzi słońce. Chciałabym starą siebie.
15-latka
Nałogi dla słabych
Ostatnio mój młodszy o 2 lata brat spróbował i pożyczył od kolegi elektrycznego papierosa. Kazałam natychmiast oddać. Kocham brata i nie chcę, aby wpadł w nałóg. Wiem, że nadal będzie próbował. Rozmawiałam z nim, zachęcałam do zaprzestania palenia i ostrzegam go na każdym kroku. Jesteśmy z normalnej rodziny katolickiej. Próbuję mu uświadomić, że grzeszy i robi sobie krzywdę puszczając "dymka" bo nie wiadomo tak naprawdę co jest skutkiem palenia tej "nowości". On odpowiada, że to nieszkodliwe. Najgorsze, że nałóg się zwiększa a nie maleje. Czasami w domu potrafi nie wychodzić z pokoju tak przez 5 godzin! Ostatnio jest strasznie zblazowany i przewrażliwiony.
14-latka
Gdy tonący nie przyjmuje ratunku
Moja przyjaciółka coraz bardziej mnie męczy i zaczynam mieć naszych relacji dosyć. Od dłuższego czasu odchudza się, bo ma lekką nadwagę, ale wcale nie tragiczną. Ciągle się nad sobą użala, jej sprawy są jedynym tematem rozmów. Obraża się na mnie, że bywam wesoła, śmieję się, rozmawiam z innymi. Ona jest zła i smutna, ja też mam taka być. Do tego zaczęła się ciąć. Wspierałam ją długo, tłumaczyłam, chciałam z nią iść po pomoc do specjalisty, ale ona woli w kółko tylko o tym mówić. Chce, bym popołudnia spędzała na internetowych rozmowach z nią, a mnie to już nudzi, męczy i po prostu nie widzę sensu. Jestem zmęczona.
15-latka
Reakcja na dokuczanie
Od ponad 5-6 lat dokuczają mi moi koledzy. Mówią coś w stylu " Co się czepiasz?" (ja się nie czepiam, raczej oni), zwalają wiele win na mnie i różne inne rzeczy wymyślają (czepiają się też że jestem ministrantem). Nauczyciele starają się nad tym zapanować, ale nie udaje im się to i chyba niezbyt się tym przejmują. Chciałbym się przenieść do większej szkoły w sąsiedniej miejscowości, bo tam są nasi ministranci. Co prawda nie w moim wieku, tylko starsi i młodsi. Jest tam też większa biblioteka, a ja lubię książki. Jednak mama się nie zgadza, twierdzi, że muszę nad sobą popracować, że nie mam pewności, że tam będzie lepiej.
12-latek
Przyjaźń to nie niewola
Od 4 klasy przyjaźnię się z dziewczyną, a chciałabym z kimś innym. Gdy mam w szkole pieniądze, to muszę jej coś kupić, nawet jeśli dla mnie nie starczy. Ona tak nie musi. Przeklina, ugania się za dużo starszymi chłopakami, nie odpowiada mi jej towarzystwo. Muszę z nią siedzieć w jednej ławce, nie wolno się przesiadać, a same tak usiadłyśmy na początku roku. Ona chce ode mnie ściągać, a jak jej nie daję, to sie obraża. Jest w naszej klasie inna dziewczyna, ,,ofiara'', wszyscy sie z niej śmieją, ale ja ją bardzo lubię, dobrze sie dogadujemy. Stara przyjaciółka jest zazdrosna o nasze kontakty, nie pozwala mi do tamtej chodzić.
12-latka
Mętlik w głowie
Chłopak, który od 6 miesięcy mi się podoba, wcześniej napisał mi, że mu się podobam. Później okazało się, że nie wie, co do kogo czuje i ma mętlik w głowie. On pisze też z inną dziewczyną. Jestem o niego bardzo zazdrosna! Chciałabym, aby rozmawiał ze mną w szkole tak jak w Internecie, bo w szkole w ogó-le nie gadamy. On woli rozmawiać z inną koleżanką lub kolegami. Czuję się odrzucona, ponieważ zrobił mi nadzieję, a później okazało się, że nie wie, co do mnie czuje i chce, byśmy zostali przyjaciółmi. Gdy rozmawiam z nim na osobności jest IDEALNY!!! A w szkole wydaje się być niechętny do rozmowy.
Zagubiona 13-latka
Zmęczona marzeniem?
Od zawsze strasznie chciałam mieć tą drugą połówkę, do której mogłabym się przytulić, pogadać , wyżalić. Chodzę do liceum, a popołudniami robię szkołę muzyczną. Myślałam, że jak będę mieć 2 szkoły, to nie będę miała czasu o tym myśleć i jakoś to minie. Niestety, to ciągle powraca. Już jestem zmęczona tym wszystkim. Chłopaka nawet nie szukam, bo wiem, że i tak nie znajdę, bo mojego ideału na tym świecie pewnie nie ma. A nie oczekuję tak wiele, tylko tego by był wierzący i naprawdę praktykujący, uczciwy, po prostu taki chrześcijanin jakich dzisiaj mało. Czy mogę coś z tym zrobić czy po prostu mi to samo przejdzie?
Zmęczona
Czy dobre chęci wystarczą?
Nie wiem, co chcę robić w życiu. Po wakacjach idę do III klasy gimnazjum, ale o zawodzie myślę już od pierwszej. Bardzo bym chciała być farmaceutką i pracować w aptece, ale z matmy nie jestem dobra. Chemia mnie ciekawi, ale niestety w niej jest dużo matmy. Różne reakcje chemiczne rozumiem, bo koleżanka mi tłumaczyła, ale to chyba nie wystarczy do tego zawodu. Jedyna rzecz w której jestem dobra to śpiewanie, ale z tego nie ma przyszłości zwłaszcza, że nie skończyłam szkoły muzycznej i nie gram na żadnym instrumencie, jedynie śpiewam w chórze szkolnym i scholi parafialnej. Marzę o pracy w aptece, ale czy same chęci wystarczą?
15-latka
Niepewność
Od półtora roku kocham się w koledze z klasy. Czasem myślę, że odwzajemnia moje uczucia, a czasem nie. Zaczęłam nawet pisać o nim pamiętnik. Śnią mi się o nim sny. Kiedy widzę go nawet po jednym weekendzie, czuję motyle w brzuchu, a on robi swoje maślane oczy. Nie wiem o czym z nim pogadać, bo całe przerwy spędza z kolegami i wstydzę się z nim pogadać. Czasami nachodzi mnie myśl, żeby się z nim umówić gdzieś poza szkołą lub po prostu mu wytłumaczyć języki obce, które mu nie wychodzą. Czasami nachodzą mnie myśli, że wybierze inną. Z moją koleżanką jest podobnie, a chce jej pomóc.
Gimnazjalistka
