Chcę być sobą

Wzmocniłam pewność siebie: jestem odważniejsza, przestałam narzekać, urywam internetowe kontakty, które zabierają mi czas, stawiam na prawdziwe relacje. Staram się panować nad sobą, nad emocjami, mniej się kłócę i krzyczę. Codziennie mówię sobie, że jestem wartościowa. Bóg ma istotne znaczenie w moim życiu. Nie chcę być idealna ani perfekcyjna, chcę być sobą. Przestałam porównywać się z innymi. Zarządziłam nowy harmonogram sprzątania, przez co mamy teraz wolne weekendy. Patrzę w przyszłość z optymistycznym nastawieniem. Studentka

15. maja

Na ratunek żabce

Żyjąca tylko w Australii żabka jest na skraju wyginięcia.

Pierwszy polski złoty medal

87 lat temu rozpoczęły się IX Letnie Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie. Polacy zdobyli na nich pierwszy w historii złoty medal.

Ucz się ucz, bo nauka to potęgi klucz

Jeśli ktoś prowadzi pamiętnik, taki, do którego wpisują się koleżanki i koledzy, i bliższa i dalsza rodzina, to pewnie wśród różnych mądrych zdań i rad życiowych jest i ta: „Ucz się, ucz, bo nauka to potęgi klucz...” i tak dalej. Druga część już bywa różna, dlatego w tym miejscu zakończę. Ale zaciekawiło mnie skąd wzięły się te słowa. I co się okazało?

Tożsamość

Roślinna arka Noego

Miliony nasion z całego świata ukryte w samym środku lodowca. Na wszelki wypadek.

Centrum Zdrowia Małego Smutasa

Dobra Nowina o roczarowaniu

Chcę napisać trochę o lęku towarzyszącym relacji dwojga ludzi, którzy poznają się, spotykają, po prostu „mają się ku sobie”. Chodzi mi o tutaj o pewną nierozerwalnie związaną z tym zjawiskiem obawę. Zawierają się w niej uczucia niepewności, strachu, poczucie nieodwzajemnienia. Wątpliwości dotyczą pytań: Czy to wszystko ma sens? Czy to ten, ta? Czy nie angażuję się na próżno? Natomiast lęk odnosi się do potencjalnego zranienia i rozczarowania. Co do braku wzajemności, mam tu na myśli sytuację, kiedy jedna ze stron wykazuje więcej aktywności od drugiej, bardziej jej „zależy” , czyli tą wzajemność określiłbym jako odczuwanie na podobnym poziomie.Tak więc, znajdujemy się w samym środku owej rozwijającej się i dynamicznej relacji między dwojgiem zainteresowanych sobą ludzi. Wszystko pięknie, wszystko wspaniale, ale jest jedno małe „coś”, które mąci błogi spokój..

A po Roratach… bułeczki!

Chrupiące, pachnące, lekko słodkie. I wykonane własnoręcznie! Bułeczki drożdżowe, czyli najlepsze śniadanko po… Roratach.