wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2427 | WYNIKÓW
Akceptuj siebie
Wstąpiłam do harcerstwa, do grupy przygotowującej się na ŚDM. Większość to moi rówieśnicy, niektórzy są starsi. Tylko uświadomiło mi to, że jestem bardzo zamknięta. Czasem chcę się odezwać, ale po prostu coś mnie od środka zamyka, hamuje. Jakbym się obawiała, że mnie wyśmieją. Dziewczyny są miłe, chłopaki chyba też, ale ciągle żartują, rozmawiają z innymi, a tylko ja nie potrafię się włączyć do rozmowy. Nie mam co powiedzieć! Ostatnio zaczynam nienawidzić swojego charakteru właśnie przez to moje zamknięcie w sobie. Nie uważam, że jestem nieśmiała (chociaż kiedyś byłam), ale jakoś się boję.
To wszystko nie daje mi spokoju...
14-latka
Gorzej traktowana
Mam serdecznie dosyć tego, jak jestem w domu traktowana. W domu pełnym krzyków i wzajemnych pretensji. Od najdawniejszych czasów rodzice zawsze stali po stronie siostry. Ja zawsze krytykowana, chociaż nigdy nie sprawiałam kłopotów, szczególnie w nauce. A siostra wręcz przeciwnie. Gdy była młodsza, obgadywała mnie przed rówieśnikami. A niedawno skontaktowała się z moim chłopakiem i tak mu nagadała, że ma mnie szanować, że ja przez niego płaczę, że rozstał się ze mną. Niby dobrze, ale sama miałam to załatwić. Po ciężkich wakacjach zaczyna się ciężki rok w szkole i już źle się czuję, samotna, odrzucona, niedoceniona, niekochana.
Licealistka
Popularna- niepopularna
Mam problemy, których sama do końca nie rozumiem. We wszystkich środowiskach pozaszkolnych potrafię sobie zjednać ludzi, mam wielu znajomych i paru przyjaciół. Jestem szczęśliwa. Jednak gdy przychodzę do szkoły coś się zmienia. Jestem osobą średnio lubianą, nie znają mnie. Rozmawiając z ludźmi ze szkoły, czuję się sztywno
Popularno-niepopularna
Delikatnie odmówić
Podobam się koledze. Lubię go, jest fajny, ale to jednak tylko kolega. Boję się, że spyta się mnie o chodzenie, a ja nie będę wiedziała jak mu powiedzieć że on mi się nie podoba. Nie chce proponować przyjaźni, bo wtedy on utknie w friendzonie. Nie mam pojęcia co zrobić. Z góry dziękuję za rade. Gimnazjalistka
Perła
Ostatnio koleżanka z ławki rzadko się do mnie nie odzywa. Gdy dzieliłam się radością z dobrej oceny, zgasiła mnie, bym się nie chwaliła. Dzisiaj przeniosła się do ławki innej koleżanki. Poczułam się potraktowana jak śmieć, niepotrzebna. A ona jakby nigdy nic sobie rozmawiała z tamtą, bo to jej ulubiona koleżanka. Jest mi bardzo smutno, ale powoli o tym zapominam. Co zrobić?
12-latka
A do szkoły w masce...
Rano mam dobry nastrój, idę do szkoły i noszę tam maskę, uśmiecham się; chociaż wcale mi nie do śmiechu. W domu nastrój się zmienia i popadam w rozpacz. Rodzice się kłócą. Chcę mieć jeszcze chłopaka, który by mnie wspierał. Najlepiej z kościoła, może z oazy. Ale jak pójdę na oazę, znowu będę sama. W dodatku jestem bardzo wrażliwa i byle głupota wprowadza mnie w stan smutku i zamykam się w swoim świecie, w którym już od długiego czasu wymyślam sobie historyjki o chorobie i śmierci, samotności i przemocy. Rożne scenariusze. Mam bardzo zaniżoną samoocenę, nie akceptuję siebie. W dodatku brak mi zrozumienia właśnie w rodzinie. Wierzę, że Bóg, mama i babcia mnie kochają, ale zaczynam wątpić w przyjaźń i że kiedyś poznam cudownego chłopaka. Czasami chcę odejść już z tego świata i zostawić to wszystko.
14-latka
