wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8098 | WYNIKÓW
Dam radę
Wszystkie dzisiejsze zmagania na uczelni i poza nią ofiarowałam Jezusowi. Martwię się sesją. Niektóre przedmioty ogarniam, ale jednego ni w ząb. Nie bardzo mam kiedy się uczyć. Dziś z rana w pracy, potem uczelnia, biblioteka i latanie za pożywieniem, dyżur sprzątania, ale też z rozmowa z dziewczynami, gdy miałam się przecież uczyć. Jestem zdziebko załamana. Najchętniej siedziałabym tylko nad ukochanym przedmiotem, a resztę poniechała. Ale… nikt mnie o nic nie pyta. I dobrze - uśmiechnę się i na przekór wszystkiemu ramię w ramię z Jezusem (On mnie tu przecież przysłał) ruszę pod prąd. I jeszcze będę się z tego cieszyć!
Studentka
Lepsza relacja z mamą
Gdzieś zgubiłam relacje z rodzicami. Najbardziej żałuję relacji z mamą. Przychodzę ze szkoły, mówi "cześć" i siedzę zamknięta u siebie w pokoju, zajęta swoimi sprawami; pytana o szkołę odpowiadam "dobrze" albo "nic". Dużo rozmawiam z mamą na tematy "domowe"(o ogródku, mieszkaniu). W rozmowach z koleżankami nie mam takiego problemu. Moja mama jest mądra, doświadczona, kochająca, starsza niż mamy koleżanek. Boję się, że kiedyś umrze, a ja zostanę zupełnie sama. Chciałabym pogadać z nią o problemach, z którymi się zmagam np. o swoich kompleksach, o mojej klasie, ale mam jakąś blokadę. Dziś próbowałam, ale się wycofałam i teraz płaczę.Mama spokojnie stwierdziła, że nigdy nie byłam wylewna, szanuje to, ale mi to teraz przeszkadza.
Licealistka
Rodzice- worek treningowy
Sama się na siebie złoszczę, że wyżywam się na rodzicach. Wiem, że to ja mam problem. Jestem po cichu i w tajemnicy zauroczona w koledze z treningów. Teraz są wakacje, nie widuję go, więc stałam się bardziej nerwowa i wybuchowa. Sama obecność rodziców mnie drażni, a gdy dopytują, to wybucham. Skąd we mnie tyle złości? Żeby było jeszcze dziwniej, to moi rodzice specjalnie się tym zachowaniem nie przejmują.
15-latka
Czy są szanse?
Koleżanka ma starszego brata, którego bardzo lubię, może nawet więcej. On jest mądry, onieśmiela mnie. Ja go chyba też, bo często odwracał głowę na szkolnym korytarzu, gdy wariowałam w dziewczynami. Zaczęłam z nim pisać i to są świetne rozmowy. Ale na żywo się wstydzę. Ostatnio coś mnie podkusiło i z koleżankami pisałyśmy do niego głupoty. Był cierpliwy, nie obraził się. Tak bym chciała mieć u niego szanse na coś więcej.
14-latka
Najpopularniejsze
- Pies uratował swojego 71-letniego opiekuna
- Największa na świecie figura Matki Bożej Fatimskiej
- Co chcesz, abym ci uczynił?
- Tłum i Jezus
- Uratowałeś mi życie
- Roraty 2025: Z papieżem Leonem czekamy na Jezusa
- Jesteśmy jak naczynia połączone
- Różne pożegnania
- Posłuchajcie piosenki roratniej
- Polacy zadecydowali. Od 2026 tylko czas letni
