wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 943 | WYNIKÓW
Przestrogi licealistki
Wszystko zaczęło się na początku gimnazjum. Zawsze byłam szczupła, wręcz chuda, ale wtedy chciałam być ciągle w centrum uwagi, zauważona, doceniona, podziwiana, we wszystkim najlepsza. Już wtedy wiedziałam, że nie mogę taka być, ale podświadomość, uczucia, o wszystko było ode mnie silniejsze. Wpadłam na pomysł: anoreksja. Pomyślałam, że kiedy będę ją mieć, to ludzie będą się nade mną rozczulać, a ja będę z tego powodu przeszczęśliwa. To była początkowo największa motywacja, która gdzieś miała też swoje odnośniki, rozgałęzienia, powody mniejsze lub większe. Z czasem jednak musiałam stawać się bardziej wiarygodna. Odeszły słodycze, zaczęłam liczyć kalorie. Chudłam szybko, bo organizm był bardzo młody, dużo się ruszałam, szło gładko. Robiłam to wszystko oczywiście bardzo na pokaz. Potem pojawiły się jakieś pierwsze wyrzuty sumienia, postanowiłam z tym zerwać.
Wyjazd wolontariuszki
Pomagam niepełnosprawnej dziewczynie. Ostatnio zaskoczyła mnie propozycją naszego wspólnego wyjazdu na turnus z niepełnosprawnymi. Co innego pomoc w domu przez kilka godzin, jakieś wspólne wyjścia, a co innego 2 tygodnie pod moją opieką. Nie wiem, jakąś podjąć decyzję, bo z drugiej strony ciekawi mnie coś takiego, czuję, że to coś dla mnie. Ale czy nie jestem za mało odpowiedzialna?
Licealistka
Zbędny niepokój
Pojawił się we mnie niepokój, bo ostatnio mniej się uczę. Oceny mam bardzo dobre, wszystko zaliczone, daję radę i na wolontariat, chociaż czasami trudno wszystko pogodzić. No i pojawił się sympatyczny kolega. Coraz więcej rozmawiamy. A ja nigdy tak nie spędzałam czasu. Znajomi też namawiają do spotkań.
Licealistka
Zamieszanie
Lubię przyglądać się moim ślicznym koleżankom. A jest ich u nas sporo, więc mam co robić. Równocześnie podoba mi się kilka, więc zaczepiam, żartuję, a one wyglądają na zachwycone. Ostatnio zauważyłem w równoległej klasie kolejną piękność, do której ciągnie mnie, jakbym był namagnesowany. Czy to początek uczucia, czy kolejna mgiełka, która pojawia się i znika?
Gimnazjalista
Krok w przód, krok w tył
Byłem niesamowicie zakochany. No właśnie, sam nie wiem czy byłem czy jestem. Ona nie chciała się pakować w żaden związek , ale mi zależało. Kolegowaliśmy się , czasem sobie pomagaliśmy, wspieraliśmy się . Było tak do czasu, aż jedna z jej przyjaciółek nas nie pokłóciła. Trochę się nie odzywaliśmy, a widzieliśmy się codziennie, bo chodzimy do jednej klasy. Potem była kłótnia, zgoda, a teraz, gdy jużjesteśmy pogodzeni, jakoś tak nawet nie chce mi się z nią gadać , a ona za to bardzo się stara, żeby było wszystko fajnie. Nie chciałbym zrywać z nią kontaktu zupełnie, bo czuję, że trochę by mi jej brakowało . Sam już nie wiem, co czuję i co mam robić.
Gimnazjalista
Natrętny kolega
Jakiś czas temu kolega poprosił mnie o chodzenie, a ja odmówiłam. Wyjaśniłam, że nie uznaję chodzenia w naszym wieku, zaproponowałam koleżeństwo. Niby się zgodził, ale z dnia na dzień staje się coraz bardziej nachalny, męczący. Mam dosyć nieustannych i przesłodzonych SMS-ów, wysyłanych w niezliczonych ilościach. Moi rodzice są bardzo surowi i boję się, że stracę przez niego komórkę. Jak go powstrzymać, ale nie urazić?
12-latka
Nietypowy
Jestem trochę nietypowym chłopakiem, bo nie klnę, nie wyrażam się wulgarnie o koleżankach. Mało tego, w klasie mam przyjaciółkę, jeszcze z podstawówki. Koledzy kpią ze mnie, wiadomo, o co im chodzi, że niby coś ze mną nie tak. A ja jestem normalny, chociaż trochę inny. Czasami jestem już tak zmęczony wyśmiewaniem mnie, że stoję z boku, z nikim nie gadam. A przecież ja też chcę przebywać z rówieśnikami. Chociaż dopóki koledzy nie zmądrzeją, to wolę koleżanki.
Gimnazjalista
Czas ucieka
Kończy się czas gimnazjum, a mi od dłuższego czasu podoba się kolega z sąsiedniej klasy, z którym dojeżdżam często jednym autobusem. On też zerka coraz bardziej. Znamy się dobrze, rozmawiamy, można nawet powiedzieć, że się przyjaźnimy. Ale coraz bardziej marzę, by nasze relacje nabrały innego znaczenia, bo on mi się podoba, lubię go, zależy mi na nim. Nie wiem, co on o tym myśli
16 -latka.
Tylko koleżanki
Męczą mnie koledzy w klasie- prymitywne żarty, głównie na jeden temat, wulgaryzmy, ale jednocześnie kompletny brak umiejętności rozmawiania z dziewczynami. Dlatego wolę trzymam z dziewczynami, z nimi spędzam przerwy, ale przez to narażam się na ciągle zaczepki i złośliwości. Potrafię je ignorować, ale nie jest to miłe, zastanawiam się, jak się najlepiej zachować.
13-latek
