wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 203 | WYNIKÓW
Znalazł się ten, co wstrzymał słońce
Turysta z plecakiem rozglądał się po gotyckiej katedrze we Fromborku. „Tomba!” – wykrzykiwał do przechodzących. „Tomba, tomba!” – powtarzał, pokazując na trzymany w ręku folder z portretem Mikołaja Kopernika. Zaczepieni rozkładali bezradnie ręce. Nie dlatego, że nie znali języka przybysza, tylko dlatego, że nikt nie wiedział, gdzie dokładnie pochowano najsławniejszego astronoma wszech czasów.
JAK SIĘ MODLILI PIERWSI CHRZEŚCIJANIE
Kiedy jesteśmy spragnieni to najczęściej idziemy do kuchni, nalewamy sobie szklankę wody i chlup! - pragnienie mija. Ale co jeśli jesteśmy w lesie, albo na wielkiej polanie, lub gdziekolwiek w podróży, tam, gdzie nie ma nikogo? Tu już sprawa się komplikuje, jeśli uprzednio nie spakowaliśmy do plecaka manierki z wodą. Wtedy najlepiej poszukać źródła.
JADWIGI NA CHMURKACH
Powoli kończyła się noc. Ale ani w Krakowie, ani nad Krakowem nie było ciszy. Mniejszymi i większymi grupkami ciągnęli ludzie na Błonia. Nie mniejszy ruch panował nad ziemią. Wszystkie aniołki, nawet te całkiem maleńkie, pakowały modlitwy ludzi w plecaki, worki, torby, torebki. Frunęły z tym bagażem przed oblicze Boga i szybciutko wracały.
Produkcja wspomnień
Wystarczy mieć mapę, kartkę i długopis. Najpierw jest pomysł, potem wyznaczanie szlaku i pakowanie plecaków. Tak zaczyna się większość podróży rodziny Putów. Mózgiem wyprawy jest mama Magdalena. Franek i Antek nadają jej tempo, a tata Jacek utrwala wspomnienia na zdjęciach i filmach. Razem zwiedzili już kilkaset miejsc! O planowaniu i zwiedzaniu opowiada pani Magdalena Puto, autorka bloga “FrAntki Wędrowniczki Śląskie, okolice i dalej”.
Euforia po pielgrzymce
Wczoraj wieczorem wróciłam z pielgrzymki młodzieżowej, rewelacja. Ponad 300 osób, niesamowite doświadczenie. Dla mnie niesamowite doświadczenie młodzieży, która chce coś robić, która chce działać. Jestem tak napełniona radością i siłami, po mimo trudności które były, noszenie gitary i plecaka i wiele innych obciążeń fizycznych. Na żadnej pielgrzymce nie płakałam tak przy wejściu na Jasną Górę jak teraz. Piękna sprawa. Pan Bóg to tak genialnie wszystko poukładał.
Maturzystka
Mam problem
Moje dwie przyjaciółki ostatnio zaczęły mi bardzo dokuczać. Kiedyś na przerwach zabierały mi różne rzeczy i gdzieś chowały, i miały dobrą zabawę. Już z tym skończyły, ale już nie potrafię im zaufać. Wciąż boję się zostawić przy nich plecak czy książkę. Chcę skończyć tę „przyjaźń”, ale nie potrafię, bo one obiecują, że naprawdę się zmienią, a ja nie umiem odmówić. Bardzo proszę o radę. Jak sobie z tym poradzić? Nadia
Ne chcę być szarą myszką
W naszej klasie, w której wszyscy się wzajemnie lubią, jest tak, że im bardziej jest się dobrym, tym bardziej inni go lekceważą. Nie chcę być samotną wysepką. U nas trzeba starać się nie zostać zapomnianym, np.: zabierając komuś plecak. A jeśli ktoś próbuje pozbierać komuś podręczniki, to jest brany za lizusa. Bardzo lubię swoją klasę i nie chcę być szarą, odtrącaną myszką, jak w trzeciej klasie.
Piątoklasistka
