wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1756 | WYNIKÓW
A ja się nie boję
Bawiłam się z małą siostrą, coś jej czytałam, opowiadałam i już słyszę komentarz, czy to aby bezpieczne, czy to nie jest zło, jakaś tam baśń, jakieś rysunki z książeczki, bo wróżka, różdżka, czarownica itd. Mam dosyć lęku, który mama z babcią próbują w nas wlać. Boją się książek, obrazków, zabawek, nadruków. Mam wrażenie, że najchętniej zamknęłyby nas w domu i nie wypuszczały do złego świata, a w środku żadnej telewizji, komputera, a ostatnio już nawet i książek. Mam tego dosyć.
13-latka
Rodzinny obiekt drwin
W rodzinie ciągle się ze mnie śmieją. Jako dziewczynka byłam zakręcona i bardzo dziecinna, próbowałam zwracać na siebie uwagę, ale te czasy dawno minęły. Zawsze na rodzinnych spotkaniach jestem obiektem drwin. Jest mi przykro. Mama powiedziała, żebym nie wydziwiała, że sama jestem sobie winna. Czasami śmieję się sama z siebie albo odwzajemniam niemiłe komentarze. Jestem na skraju załamania. Nie lubię mojej rodziny, bo nawet nie czuję, że jestem z nimi spokrewniona, ponieważ zawsze byłam traktowana jak wyrzutek i niechciana w towarzystwie.
14 latka
Gęsim piórem nie pisze się byle czego.
Zapisuje się nim tylko najważniejsze chwile z Panem Bogiem. Czytałam niedawno niezwykłą historię o francuskim filozofie i matematyku, Blaise Pascalu. Na pewno usłyszycie o nim w szkole. Ale na pewno w szkole nie usłyszycie o tym, że Pascal zawsze nosił przy sobie wyjątkową kartkę. Kartka była złożona w małą kostkę i zaszyta w ubranie. Gdy uczony zmieniał płaszcz z jesiennego na zimowy, wyciągał kartkę i zaszywał pod podszewkę płaszcza, który właśnie nosił. Co takiego było na tej kartce? Pascal zapisał na niej chwilę, w której spotkał żywego Boga.
