wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 506 | WYNIKÓW
Nie ta droga
Od dłuższego czasu denerwuje mnie to, że jestem traktowana (pod wieloma względami) jak małe dziecko. Niby wiem, że rodzice często nie pozwalają mi na coś dla mojego dobra. Jednak denerwuje mnie to. Czasami robię awantury o FB, którego mieć nie mogę i o inne rzeczy, które moje koleżanki mogą, a ja nie. Ostatnio zaczęłam się bardzo brzydko odzywać(szczególnie niemiło i poniżająco dla rodzeństwa), kłócić się jeszcze bardziej niż zawsze i ciągle siedzieć przy telefonie.
12-latka
Żądania córki
Jestem w dużej rodzinie. Kiedy wyrastam z ubrań (coraz częściej to się zdarza) to mama zamiast normalnie mi kupić ubrania, to wyciąga jakieś stare. Nie chodzi mi o to, że są stare ale o to, że to już jest irytujące. Ostatnio kiedy chciałam, żeby mi kupiła spodnie, to powiedziała, że "nie bo masz przecież tamte (trzy sztuki, w tym jedna dziurawa...) a poza tym ja nie lubię spodni wolę spódnice", a spódnic też mi nie kupuje tylko namawia do chodzenia w (dla mnie) brzydkich. Albo buty. Muszę błagać mamę, żeby mi kupiła nowe trampki do szkoły które nie są najtańsze i które mi się podobają. Wcześniej dostawałam ubrania po starszej koleżance, ale teraz już nie. Boję się, że mama nie będzie chciała mi kupować ubrań i obuwia. Nie wiem już, co robić. Ja nie chcę skończyć z jedną sztuką spodni!
12 latka
Oczekiwanie
Mam wrażenie, że z pewnym chłopakiem bardzo do siebie pasujemy. Wiele rozmawiamy, mamy podobny typ wrażliwości. Pomagam mu w jego licznych problemach oprócz jednego- nie mogę słuchać o tym, że marzy o mojej przyjaciółce, która go absolutnie nie chce. Skąd ta dziwna zazdrość? Przyznaję, że sama nie wiem, czego chcę. Jednocześnie cofam się i idę do przodu, skaczę i spadam, wszystko naraz. Mam bałagan w uczuciach. Bardzo często chodziłam kiedyś do kościoła, dużo włóczyłam się samotnie po mieście. Dostrzegałam piękno w najprostszych rzeczach, zjawiskach. Gdy się po raz pierwszy zakochałam pod koniec gimnazjum, wszystko przepadło. Do kościoła chodzę już tylko w niedzielę. Chciałabym umieć wierzyć jak kiedyś. Kiedy poznam tego jedynego, bo przecież on gdzieś mieszka, może nawet blisko.
Nie mogę się pogodzić z jej śmiercią
Wczoraj zmarła mi babcia w szpitalu. Miała 66 lat. Bardzo za nią tęsknię i nie mogę się pogodzić z tym, że jej już nie ma. Nie potrafię o niej zapomnieć. W szpitalu bardzo cierpiała i chyba dobrze, że Bóg zabrał ją do siebie. Byłam z nią bardzo związana. Nie wiem, czy uda mi się wrócić do normalnego życia. Jak pogodzić się ze śmiercią babci?
Wnuczka
Brak pieniędzy
Jestem optymistką i cieszę się z różnych drobiazgów, jednak brak sprawnie działającego telefonu, modnych ubrań i własnego pokoju mnie dobija. Rodzice już tyle naobiecywali, że będę miała pokój i że wyjedziemy na wakacje. Zawsze brakuje pieniędzy. Zazdroszczę ludziom, którzy mogą zwiedzać świat, bo ich na to stać. Mimo, że mam kochającą rodzinę i przyjaciół mam wrażenie, że życie przemyka mi przez palce, bo nie mogę robić rzeczy, które bym chciała. Mam zamiar w wakacje wybrać się do pracy, aby kupić sobie telefon. Czy jest sens stracić ten czas, aby mieć coś materialnego zamiast cieszyć się odpoczynkiem? Nie chcę być "nieszczęśliwa" z powodu jakiejś rzeczy, Jak to zmienić?
Licealistka
