wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4325 | WYNIKÓW
Granice tolerancji
Bardzo dobrze się uczę , jestem głęboko wierząca, mam cudownego chłopaka, również wierzącego. Moją przyjaciółką jest koleżanka, z którą siedzę w szkolnej ławce. Bardzo się lubimy, jednak jest rzecz, która bardzo nas różni. Jest ateistką. Jestem osobą tolerancyjną i wyrozumiałą, więc szanuje to jaka jest. Jak się ubiera i jakie ma podejście do życia. Ona jednak nie potrafi tego odwzajemnić. Na lekcjach religii się ze mnie naśmiewa, że wierzę w bzdury... Naśmiewa się ze mnie i z mojego chłopaka, a ja nie wiem już jak sobie z tym poradzić...Jestem bardzo wrażliwa i źle to znoszę..
15- latka
Nikt z nikim nie rozmawia
Byliśmy dla siebie z pewnym chłopakiem bardzo bliscy, nigdy nie nazwalibyśmy się parą, gdyż był to kiedyś chłopak mojej przyjaciółki. Nasza znajomość trwała kilka lat, wspólnie wyjeżdżaliśmy np. z oazy i bardzo dobrze czuliśmy się w swoim towarzystwie. Nagle przestał się do mnie odzywać. Nie mam pojęcia, dlaczego tak się stało, być może jest coś o czym nie wiem ,ponieważ cała paczka się rozleciała i nikt już z nikim nie rozmawia. Tęsknie za nim i chciałabym z nim porozmawiać, ale obawiam się, że może nie zechcieć. Odszedł z oazy, ale nadal jest ministrantem, widujemy się w kościele.
16-latka
Sprawiedliwa ocena
Pod koniec roku szkolnego nie byłam pewna oceny z wuefu. Przez cały rok bardzo się starałam, zawsze miałam strój, ćwiczyłam lub grałam najlepiej jak mogłam. Nie jestem mistrzem sportu, przeżywałam chwile upokorzenia, gdy podczas wybierania drużyn czekałam najczęściej do końca. Nauczycielka doceniła moje chęci, dała mi 5. Wtedy koleżanka w szatni zaraz mi powiedziała, że to niesprawiedliwe, że ona też powinna mieć 5, bo jest ode mnie lepsza. A ona lekceważyła mecze, ćwiczenia. Jeszcze na początku wakacji o mnie plotkowała. Mówi, że jestem gruba, a ja mam tylko taką masywną budowę, kilogramy w porządku. Jest mi przykro.
12-latka
Dam radę
Wszystkie dzisiejsze zmagania na uczelni i poza nią ofiarowałam Jezusowi. Martwię się sesją. Niektóre przedmioty ogarniam, ale jednego ni w ząb. Nie bardzo mam kiedy się uczyć. Dziś z rana w pracy, potem uczelnia, biblioteka i latanie za pożywieniem, dyżur sprzątania, ale też z rozmowa z dziewczynami, gdy miałam się przecież uczyć. Jestem zdziebko załamana. Najchętniej siedziałabym tylko nad ukochanym przedmiotem, a resztę poniechała. Ale… nikt mnie o nic nie pyta. I dobrze - uśmiechnę się i na przekór wszystkiemu ramię w ramię z Jezusem (On mnie tu przecież przysłał) ruszę pod prąd. I jeszcze będę się z tego cieszyć!
Studentka
Przestroga anorektyczki
Byłam anorektyczką.. A może wciąż nią jestem? Fizycznie, po wielu, wielu miesiącach mozolnej pracy, odbudowałam ciało. Nie tylko wygląd zewnętrzny, ale również od wewnątrz pomalutku wszystko wróciło do normy. Mówię tu o odbudowie mięśni, kości, gospodarki hormonalnej. Jestem słabsza fizycznie, szybciej padam z sił. Mam problem ze stawami kolanowymi, nie mogę długo biegać. Kiedy byłam na skraju wyczerpania, nie mogłam wejść po schodach, czułam okropny ból. Przeszłam jeden szpital, drugi. Nie jest łatwo być wraz z innymi anorektyczkami, bulimiczkami, z osobami poważnie chorymi psychicznie. Trafiłam do szpitala z bezpośrednim zagrożeniem życia, ważąc 40kg. przy moim wzroście 169cm. To BMI 14, czyli już etap wyniszczenia. Kto wie, czy za tydzień, dwa nie wysiadłyby mi nerki, serca.
