wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1234 | WYNIKÓW
Załamanie na wstępie?
Obiecałam sobie, że w liceum będę nadzwyczaj pilna. A tu dopadła mnie choroba zaraz na początku. No i już nie wiem, czy dam radę nadrobić nieobecności, czy moje postanowienia mają sens. Poza tym klasa się zintegruje, a ja znowu będę z boku. Już i tak chłopcy przerażają cynizmem, a koleżanki strojami, urodą itd. Czuję, że nie dam rady...
Licealistka
Rozbijanie koleżeństwa
Na początku roku szkolnego bardzo kolegowałam się z przyjaciółką, ale potem przyszła inna, o której wiadomo, że rozbiła już więcej koleżeństw. Kiedy jakiś czas byłam chora to po powrocie do szkoły stwierdziłam że moja najlepsza koleżanka przyjaźni się z tą, rozbijającą koleżeństwa. Kiedy jej się zapytałam dlaczego to się tylko zaśmiała i odeszła. Kiedy tamta była nieobecna to wszystko było w porządku, jak przedtem. Teraz znów powróciła i jest to straszne. Czuję się odrzucona i powiedziałam o tym tylko dziewczynom z klasy , ponieważ boję się o tym powiedzieć rodzicom.
Odrzucona szóstoklasistka.
Bez pośpiechu
Na początku podstawówki obie z przyjaciółką zakochałyśmy się w koledze i było w tym wiele radości, ufności. Taki dobry czas. Ale z upływem czasu on już nie chciał być z nami, spędzał czas z kolegami, nas obie ignorował. W tym roku trafiliśmy na siebie w nowej szkole. My dwie i on. Wrócił stary układ- on się nam nadal podoba. Ale chcemy, by jasno określił, którą z nas wybiera. Niby jest wesoło, ale zarówno przyjaciółka jak i ja marzymy o innej relacji, obie chciałybyśmy mieć chłopaka. A on jest tylko jeden.
14-latka
Wymagania są potrzebne
Mam pełnoletniego chłopaka. Na początku było pięknie, chociaż on mi nigdy nie powiedział, że mnie kocha, nawet nie padło pytanie o chodzenie. Strasznie dużo jego zachowań mi nie pasuje, a on twierdzi, że ja za dużo narzekam, że trudno mi dogodzić, że ciągle mam jakieś ale. Z drugiej strony chciałabym w końcu wiedzieć, kim dla niego jestem i jakie ma plany. Czy to za duże wymagania?
Licealistka
LEGO, czyli baw się dobrze
Zaczęło się w małym miasteczku Billund w Danii, w warsztacie stolarskim Ole Kirk Christiansena, gdzie najpierw tworzył meble, a od 1932 roku zabawki. Nazwał je LEGO. W języku duńskim to połączenie dwóch wyrazów: „leg” i „gotd”, to znaczy „baw się dobrze". A z łaciny tłumacząc, słowo „lego" oznacza „składam”.
