To nie koniec znajomości

Rozstałam się z moją klasą, przede mną liceum. Nie cieszę się na to, wręcz bardzo boję się, jak to będzie. W dzień zakończenia roku wszystkim nam było trudno. Później cały dzień w domu chowałam się po kątach i na każde wspomnienie płakałam. Jest mi bardzo ciężko, czuję, że coś we mnie umarło. A przecież to nie koniec znajomości, mam nadzieję. Gosia

Wystarczy tylko spoglądać

Rok temu poznałem dziewczynę która mi się podoba. Jesteśmy w osobnych grupach parafialnych. Ona w scholi a ja w ministrantach. Często wraca z koleżankami do domu i nie mam okazji z nią porozmawiać (i nie mam o czym.)Nie zdarzyło się jeszcze, żeby jak o mnie słyszała nie śmiała się. Nie wiem jak do niej podejść. 10-latekŸ˜

Lęk przed ludźmi

Boję się ludzi. Boję się sam chodzić. Jak tylko widzę jakiegoś nietypowego człowieka, ogarnia mnie strach. Modlę się, żeby mi się nic nie stało, a człowieka omijam łukiem. Co mam robić? 10-latek

Drony zamiast listonoszy

Szwajcarska poczta od 7 lipca testuje drony, które mogłyby dostarczać szybko potrzebne towary do trudno dostępnych miejsc.

Czego ja chcę?

Próbuję wyrzucić to uczucie, ale ono jest silne. Byliśmy na kilkudniowej wycieczce W autobusie wciąż na mnie spoglądał. Potem usiadł blisko i rozmawialiśmy całą drogę. Gdy byliśmy już w szkole, pięknie mnie pożegnał. Tak mi na nim zależy, ale czy to ma sens? 15-latka

Zbyt duże oczekiwania

Zakochałam się w chłopaku z klasy i nie wiem co robić. On jest nieśmiały, ale niedawno powiedział mi, że ładnie wyglądam. Nie wiem co zrobić, żeby zrozumiał, że mi się podoba. Nie chcę się narzucać. Czy mogę sama zagadać? Boję się, że gdy zaczekam, to on sam ze mną nie pogada już nigdy, bo będzie się wstydził. Marzę codziennie o tym, aby mnie przytulił i powiedział mi coś miłego. Czekam na to już miesiąc i nic. Chcę, żeby zrobił jakiś krok. Może źle myślę, ale zagubiłam się i nie wiem co robić. Zakochana

Nie trzeba przekonywać rodziców

Na to, że rodziców nie trzeba przekonywać do swoich racji, bym nie wpadła, mimo że dostrzegam, że w jakiejkolwiek sprawie - czy mojej czy rodzeństwa – to przekonywanie niewiele daje. Czasem dużo daje spokojna rozmowa. Jak to w domu. Nie ma jednej recepty. Dziwne, że tego wcześniej nie dostrzegłam. Nie doszłoby do wielu bezsensownych kłótni. Nieraz trzymałam język za zębami czysto intuicyjnie. 16-latka

Wasze historyjki