Wszystkie wpisy
Przekonać Boga
Klasa pękała ze śmiechu, gdy Jadzia odgrywała rozmodloną nastolatkę proszącą Boga o wzajemność w uczuciu. „No przecież pasujemy do siebie, wspólnie będziemy się rozwijać, tylko niech on wreszcie zrozumie, że jesteśmy dla siebie stworzeni. Przekonaj go Boże do mnie, czekam niecierpliwie już dostatecznie długo.”
Precz z narzekaniem
„Zawsze się znajdzie wymówka, wcale mnie to nie dziwi. Ale jutro musi ze mną pogadać, bo mam wrażenie, że jej podejście do życia mimo wszystko udziela się innym dziewczynom. Jak się nie sprzeciwimy, to będziemy smętne, nudne, bez życia. Takie mentalne staruszki wsłuchane w swój schorowany organizm. Brrr..”
Policz, zważ, zniszcz
Marianki nie dały wprost księdzu dokończyć, tylko szybko odegrały tę niesamowitą scenkę. Jadzia w roli przerażonego króla była bardzo przekonująca. Rozochocone dziewczyny już chciały kontynuować zabawę w teatr, ale ksiądz Wojtek je uciszył i wyjaśnił, że owe napisy odnoszą się do wszystkich i są bardzo pomocne w rachunku sumienia..
