Kochane problemy
-
Nieustanna krytyka
Czy można kogoś kochać i jednocześnie nienawidzić? Chyba można, skoro tak czuję do mojej mamy. Jestem bardziej podobna do taty, a że oni często się kłócą, to ja się w sumie nie dziwię. I dałoby się to wszystko znieść, gdyby nie to, że moja mama ma te cechy, których ja nienawidzę. Cały czas ocenia ludzi, których nie zna, potępia wszystko, co robię. Kiedy chcę się zaangażować w coś co lubię, co mnie ciekawi, ona zamiast mnie wspierać to tylko wmawia mi że to głupota i że mi się nie uda. Szybko krzyczy, a kiedy się z nią nie zgadzam, to się obraża. Gdy wreszcie milczę, to też źle. Ciągle słyszę: „nie dyskutuj, nie pyskuj”. Marzy mi się, by chociaż raz mnie wsparła. Smutna 13-latka
-
Niepotrzebna analiza
Nie chcę nikogo obgadywać, ale czasami ktoś o kimś źle mówi i żąda ode mnie, bym się wypowiedziała na ten temat. Ulegam, potwierdzam i znowu obgadywanie. Ale czasami wydaje się o kimś opinię, więc jak to ocenić, jak unikać? Czasami kogoś ujrzę i w myślach go krytykuję, a potem mi głupio. 15-latka
-
Warto umieć odmawiać
Mój problem to samotność. Kiedyś miałam chłopaka, ale to było bez sensu, napisałam, że zrywam. Nie pasowaliśmy do siebie, za dużo kłótni, za duża różnica wieku. Teraz zaczęłam nową szkołę, rozglądam się ciekawie, bo sporo tu chłopaków. Tymczasem były chłopak napisał, że chce się ze mną spotkać, że warto spróbować, że on się zmieni. Nie chcę z nim być, co mam zrobić? 16-latka.
-
Czekoladki nie zobowiązują
Koleżanka miała urodziny, więc podarowałem jej czekoladki. Stwierdziła, że jestem wariat, nie chciała przyjąć, ale wreszcie je wzięła. Później napisałem jej, czy jej tym upominkiem nie uraziłem. Odpisała mi, że spoko, ale niepotrzebnie. Chyba zrobiłem błąd, że poszedłem z tym upominkiem Zmartwiony
-
Zagubiona w uczuciach
Czy jeśli chłopak mnie zagaduje, mówi pierwszy „cześć”, droczy się ze mną, zabiera telefon lecz zaraz potem oddaje z uśmiechem i dowcipnym komentarzem, to oznacza, że mu się mogę podobać? Zagubiona w uczuciach 13-latka
-
Karuzela uczuć
Od kilku dni mój kolega w klasie prawi mi komplementy, wyraźnie się mną interesuje, pisze po lekcjach, zaprosił mnie nawet do kina. Jest miły, dowcipny, kulturalny, ale nie jest w moim typie. Lubię go, ale jako kolegę. Żadne konkretne słowa nie padły, ale nie chcę mu sprawić przykrości. Tymczasem podoba mi się inny chłopak z klasy, który nie zwraca na mnie szczególnej uwagi. Nie wiem, jak mam postąpić. 16-latka
-
Wystarczą marzenia
Jakieś 2 lata temu poznałam pewnego chłopaka i od tamtej pory cały czas o nim myślę. Co prawda nie chodzę z nim już do klasy i nie widuje go, ale mam go w znajomych na Facebooku. Może za wcześnie na miłosne historie. Jednak chłopak ten bardzo mi się podoba. Nie mogę przestać wspominać tego jak wygląda oraz myśleć o tym co teraz robi. Jednocześnie strasznie się wstydzę do niego napisać, a tym bardziej z nim porozmawiać. Czy mam podejmować jakieś kroki, czy o wszystkim zapomnieć? 14-latka
-
Ne chcę być szarą myszką
W naszej klasie, w której wszyscy się wzajemnie lubią, jest tak, że im bardziej jest się dobrym, tym bardziej inni go lekceważą. Nie chcę być samotną wysepką. U nas trzeba starać się nie zostać zapomnianym, np.: zabierając komuś plecak. A jeśli ktoś próbuje pozbierać komuś podręczniki, to jest brany za lizusa. Bardzo lubię swoją klasę i nie chcę być szarą, odtrącaną myszką, jak w trzeciej klasie. Piątoklasistka
-
Niepewność
Czy 13-letni chłopak w swoim zachowaniu może mylić sygnały zainteresowania z oznakami zwykłej przyjaźni? Nastolatka
-
Ciesz się
Na czacie zaczęłam pisać z chłopakiem. Chciał zobaczyć moje zdjęcia. Wybierałam najładniejsze. Chwalił moje nogi, figurę. Nie chciał przerywać rozmowy, ale mama kazała mi iść do sklepu. Wreszcie zakończyłam rozmowę, ale od tego czasu już go nie ma, a ja zaczęłam chodzić na czarno, płaczę. To było takie miłe, te komplementy, pierwszy raz przeżyłam coś takiego. Nastolatka
