wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1887 | WYNIKÓW
Wahania
Słuchałam rekolekcji o powołaniu. Uspokoiły mnie. Ale potem wysłuchałam świadectwa pewnego księdza . Mówił, że od zawsze czuł powołanie do bycia osobą konsekrowana, tylko na wiele sposobów próbował to zagłuszyć i wmówić sobie, że to nieprawda. Tutaj właśnie zaczynam się martwić. Od zawsze czuję, że powinnam być siostra zakonną i boję się, że w moim przypadku jest tak samo. Chcę działać zgodnie z wolą Boga. Wiem, że wtedy będę szczęśliwa. Mimo to jednak boję się i nie chcę , żeby moim powołaniem było bycie osobą konsekrowana. Moje myśli mnie rozrywają. Nie wiem, co mnie czeka. Nie umiem nie myśleć i nie czekać na chłopaka, a z drugiej strony nie chcę tego robić. Wiem, że Bóg nie chce nic na siłę i chce mojego dobra. Wiem, że moje odczucia, to nie jest dowód, że Bóg ma taki plan. Ja nic nie wiem.
Zagubiona Gimnazjalistka
Niepotrzebne afery
Wyszła u nas afera. Ostrzegałam przyjaciółkę przed pewnym chłopakiem, ale ona mi nie uwierzyła. Doszły do mnie fragmenty rozmów, które prowadziła na mój temat, ale i ona dostała moje zdania, bo pisałam o niej i tym chłopaku do koleżanek. Wszyscy mówią, że jestem ładniejsza od niej, ale to ona ma chłopaka, a ja podobno jestem zazdrosna. Wydaje mi się, że to ona jest ładniejsza, przecież to ją wybrał chłopak.
Gimnazjalistka
Siostra przed maturą
Czasami mam wrażenie, że nie wytrzymam w domu. Siostra maturzystka jest okropna, uważa się za w pełni dorosłą, a nic nie chce robić, bo matura. Rodzice też mnie denerwują, bo nie chcą się wtrącać, mówią, że mają dosyć naszych pretensji. Nie wiem, jak wytrzymam kolejne lata, bo gdy siostra znaczenie studia, to pewnie całkiem jej odbije.
13-latka
Problemy innej
Męczy mnie samotność. Mam rodziców, siostrę, parę koleżanek. Ogółem je lubię, mamy wspólne tematy, często bawi nas to samo, ale bywa i tak, że rozmawiają na takie tematy, które mnie odrzucają. Często gdy jestem gdzieś sama, np. w pokoju, robi mi się strasznie smutno, bo uświadamiam sobie, że tak naprawdę nie mam komu się w pełni zwierzyć, w pełni zaufać. Wtedy uświadamiam sobie, że cokolwiek chciałabym zrobić z kimś, np. gdzieś wyskoczyć, muszę uczestniczyć w tym sama, bo albo tego kogoś nie interesuje to co mnie, albo pochłania go lenistwo itp.
15-latka
