wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1918 | WYNIKÓW
Uśmiech ducha
Ja wierzę w duchy. Z niektórymi nawet mam bliższy kontakt. I wcale nie bawię się w jakieś ich wywoływanie. Nie wierzycie? A ja po prostu sobie z duchami... rozmawiam. Najczęściej i najchętniej rozmawiam z duchem mojej mamy. Nie myślałam o niej nigdy jak o kimś, kogo ciało jest w ziemi. Wierzę, że moja mama żyje. Nie ma jej obok mnie, tak, żebym mogła jej dotknąć, przytulić się do niej, zobaczyć ją – to prawda. Ale jak powiedziała mi po jej śmierci moja przyjaciółka: „Mama teraz może zrobić dla ciebie więcej, niż wtedy, gdy żyła”. I tak rzeczywiście jest.
Kto tu rządzi?
Ostatnio męczy mnie pewna rzecz. Pan Bóg wie wszystko, więc także to, co się wydarzy jutro, pojutrze, za dwa lata. Jest też w takim razie logiczne, że wie, co z nami będzie po śmierci. Czy dostąpimy Królestwa Niebieskiego? Czy 'załapiemy się' na Niebo? I tu zaczynają się schody. Bo skoro Pan Bóg wszystko o mojej przyszłości wie, to tak, jakbym nie miała na to już żadnego wpływu. Wszystko ustalone, załatwione. Teraz pozostało tylko czekać. I im więcej o tym myślę, tym bardziej mam wrażenie, że nie muszę
się już starać unikać grzechu, bo to już nic nie da. Przecież jeśli zależałoby to ode mnie, znaczyłoby to, że mogłabym zrobić inaczej niż
ustalił Pan Bóg. A to absurd! On wie WSZYSTKO! Na 100%! Czy mógłby się mylić?
Szóstoklasistka
Najpopularniejsze
- Wakacje z "Małym Gościem"
- Papież wraca do Castel Gandolfo
- Papież Franciszek w oczach dzieci
- Iść za Nim i zaufać
- Trzy myszki
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- Załącznik #9321062
- Wsiąść do pociągu bieszczadzkiego. Podróż najwyżej położoną wąskotorówką w Polsce
- Tancerka
- 350 lat temu Jezus objawił Swoje Serce
