wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 4487 | WYNIKÓW
Dziecinne zachowanie
Byliśmy przyjaciółmi, chodziliśmy nawet krótko ze sobą. Zerwaliśmy, bo uznałam, że za wcześnie na takie relacje, że to nie ma sensu. Teraz on udaje, że mnie widzi, nawet cześć nie powie. Denerwuje mnie ta sytuacja i mam ochotę na rozmowę z nim. Kluczymy po szkole, ale to nie jest proste, ciągle gdzieś tam się widzimy.
14-latka
Konflikty z bratem
Mój brat jest w 1 klasie podstawówki. Nie mogę znieść tego, że wciąż mnie obraża, a jak ja mu coś powiem, to tylko i wyłącznie moja wina. Staram się ignorować jego zachowanie, ale to chyba bardziej go motywuje. Jak podniosę głos, to on mnie uderzy lub podrapie. Zresztą siłę ma jak zapaśnik. Jego zachowanie mnie przerasta.
13-latka
Zbliżyć się chociaż trochę
Znamy się z widzenia, mamy swoje adresy w znajomych na f-b, ale do tej pory nie rozmawialiśmy. Koleżanka z jego klasy powiedziała, że on jest bardzo nieśmiały, a gdy mu na czymś zależy, to tylko bardziej się stresuje. Tak bym go chciała poznać, zanim opuści naszą szkołę po maturze. A jej czas już bliski.
Licealistka
Decyzja o szczęściu
Martwię się o przyjaciółkę. Miała szczęśliwe dzieciństwo, ale teraz dzieje się wiele zła. Jej rodzice są po burzliwym rozwodzie. Mieszkała z mamą, teraz z ojcem, ale on zachowuje się strasznie, ciągle szantażuje, straszy, chyba prowadzi swoją grę wobec byłej żony. Przyjaciółka chodzi do specjalisty, ma też nas- przyjaciół i chłopaka, lecz jest nieszczęśliwa. Jak jej pomóc?
Przyjaciółka
„Zdrowaś, Maryjo” to jak wołanie: „Mamo, mamo…”. I mama w końcu przychodzi.
Zapytałam kiedyś mądrego zakonnika, czy lubi modlić się na różańcu? I co odpowiedział? Pewnie jesteście ciekawi, bo jak znam życie, są wśród Was tacy, którzy niespecjalnie przepadają za powtarzaniem „Zdrowaś, Maryjo” w kółko. Ale wróćmy do zakonnika. Otóż powiedział on tak: „Różaniec jest dla mnie zawsze trudnym zadaniem, ale wiem, że to dla mnie pomoc i ratunek.
Prawda wyzwala
Koleżanki dokoła wszystkie zakochane i ten jeden temat omawiają. A mnie to za bardzo nie pociąga. Lecz pod ich wpływem polubiłam jednego ze starszych kolegów. Tak się nam dobrze współpracowało podczas przygotowań do rorat, jasełek. Zaczęliśmy do siebie pisać- ja na wesoło, on na poważnie i trochę romantycznie. Pokazałam to przyjaciółce, która odpisała mu w moim imieniu, ale tak, jakbym była zakochana. Umówiła nas. Spacer był miły, ale poczułam wyraźnie, że to nie dla mnie. On zapytał, co miałam na myśli pisząc tak inaczej. Powiedziałam mu prawdę. Teraz mi głupio i wobec niego i wobec koleżanki. Jak to naprawić?
14-latka
Inna niż brat
Jestem cicha i nieśmiała. Wszyscy dziwią się, że jestem siostrą mojego brata- chłopaka przebojowego, znanego w całej szkole, którego wszędzie pełno. Zazdroszczę mu, ale choćbym nie wiem, jak się starała, nie dorównam mu. Wcale nie śmieszą mnie jego żarty, do tego czuję, że on mnie lekceważy, w niczym mi nigdy nie pomógł, potrafi być chamski. On zna swoje zdolności, ja nie wiem, ja jaki iść profil w liceum. Chciałabym być swobodniejsza. Niestety, nie potrafię nawiązywać kontaktów, nie potrafię swobodnie rozmawiać, jestem typowym samotnikiem. Lecz coraz bardziej tego nie lubię.
Gimnazjalistka
