wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1843 | WYNIKÓW
Nadmiar?
Od pierwszej klasy podobają mi się dwaj chłopcy. W obu jestem zakochana. Przy obu skacze mi adrenalina. W obecności obu mam wrażenie, że wszystko co mówię jest bez sensu. Wiem, że powinien być tylko jeden, ale ja nie wiem, czy to prawdziwa miłość, czy umiałabym się zdecydować na jednego i czy oni coś do mnie czują. Jeden z nich dawał mi kiedyś prezenty, ale rodzice zakazali, a jeden kazali nawet oddać. Z drugim świetnie się rozmawia. Czy mam o nich zapomnieć, czy wybrać jednego?
11-latka
Spokojna w Bożch rękach
Kiedy powoli zaczęto ogłaszać listy przyjętych na poszczególne uczelnie, dowiedziałam się, że moja koleżanka, którą traktuję jak najbliższą przyjaciółkę (choć nigdy nie nazywamy się 'przyjaciółkami' - czasem lepiej niektórych słów nie nadużyć. Poza tym, czy nie liczą się bardziej wzajemne czyny, więź, niż to, jak je nazwiemy?) będzie studiowała jednak w innym mieście, nie tam gdzie ja. Teraz widzę, że jej nauka w stolicy była bardziej moim marzeniem niż jej, że to ja naciskałam i chciałam, by tam poszła. Dlatego nagle wizja studiowania w stolicy stała się dla mnie przerażającą, a mające się wkrótce ziścić marzenie - raczej sennym koszmarem.
Przemyśl to
Bardzo lubię pewnego kolegę w klasie. To mądry i wartościowy chłopak. Na przerwach sporo rozmawiamy, czasami żartujemy, oboje się bardzo dobrze uczymy, dyskutujemy na tematy nauki, wieczorami piszemy do siebie. Chcę się go zapytać, czy mogę go uważać za przyjaciela. On ma dziewczynę, podobno dobrze się dogadują, ale mi to nie przeszkadza, ja chcę przyjaźni.
15-latka
Koniec roku- podsumowanie i plany
Pozostał tydzień walki o oceny. Cieszę, że wytrwałam. Udało mi się w maju dostać sporo piątek i poprawić niektóre przedmioty. Mam dużo wahających się ocen 4/5, ale jestem pełna nadziei. W tym tygodniu czekają mnie diagnozy z całego roku. W ostatnich tygodniach potrafiłam od razu po obiedzie siadać do książek. Coś mnie zmotywowało i wpadło sporo piątek. Nie muszę jednak dostać stypendium. Przecież w nauce nie o to chodzi. Uczę się dla siebie, nie dla nagród. W głowie pojawia mi się wiele pomysłów, ale boję się je realizować. W kolejce jest uprawianie sportu: biegów i kolarstwa, nauka gotowania i pieczenia, zajmowanie się ogródkiem, rysowanie i przeczytanie zaległych książek, powtórki do matury.
Licealistka
Odwaga marzeń
Wreszcie szanuję siebie. Jestem życiu wdzięczna za tyle rzeczy! Książki, które kupiłam, a które teraz leżą sobie na półkach i kiedyś stworzą część biblioteczki w moim przyszłym domu! Zaczęłam żyć w zgodzie z sobą, uczę się odmawiać, zachowywać spokój, strzegę jakości moich myśli niczym kierownik zmiany w fabryce części do aparatów fotograficznych! Widziałam ostatnio film o tym, że jeśli czegoś naprawdę się chce, dostanie się to. Zdałam sobie sprawę, że nie miałam odwagi marzyć, że marzyłam, ale moje marzenia urywały się, z obawy przed niespełnieniem, rozczarowaniem. Mam dość takiego podejścia, myśli, które gnębiły mnie tak dotkliwie, a którym ja poddawałam się całkiem bezwolnie.. ! Teraz jasno już wiem, czego chcę w życiu i będę dążyła.
19-latka
Nie deklarujcie przyjaźni
Pół roku temu doszło między mną i przyjacielem do konfliktu. Był to już
któryś z kolei konflikt, dlatego powiedziałem, że musimy od siebie odpocząć. On chce się znowu przyjaźnić, ale ja nie. Nie chcę znów cierpieć przez wzajemne obrażanie się itp. Tak juz wracaliśmy do przyjaźni chyba ze 100 razy. Jak powiedzieć mu, że to już przeszłość i ze możemy przejść tylko na stosunki koleżeńskie?
12 latek
