wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8104 | WYNIKÓW
Problem "samotnej wyspy"
Niektóre zachowania moich rówieśników mnie odpychają (siedzenie nieustannie z nosem przed ekranem, obgadywanie innych, picie, palenie itd. Przed to czasami wydają mi się nudni i sama siebie pytam, czy naprawdę chciałabym mieć takich przyjaciół. Przez to czuję się czasami bardzo samotna. Ogromną
popularność zyskuję za to, gdy ktoś potrzebuje pracy domowej albo dowiedzieć się, co było na ostatnim sprawdzianie. Mieszkam w odległej miejscowości, czuję się jak samotna wyspa z moimi wartościami i zachowaniem.
Licealistka
Plaga obgadywania
Jak mam się zachować kiedy ktoś obgaduję moje koleżanki? Bardzo tego nie lubię, nie zwracam uwagi na wygląd tylko na charakter, ale dziewczyny ciągle obgadują, komentują, krytykują. Szczególnie jedna z nich. Oczekuje ode mnie, że się wypowiem. Nie chcę być fałszywa, ale nie mam też odwagi powiedzieć koleżance, że nie będę obgadywała. Ostatnio w rozważaniach różańcowych padło pytanie, czy nie wyśmiewam innych. A obgadująca koleżanka robi to nawet, gdy wracamy z kościoła.
Nastolatka
Powracające uczucie
Mam najlepszego przyjaciela. W szkole lubimy razem spędzać czas. Koledzy mówią, że się w sobie zakochaliśmy. Im częściej z nim przebywam, tym bardziej męczy mnie pytanie, czy go lubię, czy się w nim zakochałam. Już przechodziłam zauroczenie i to w tym chłopaku, ale to wraca. Wiem, że z tego nic nie wyjdzie. Nawet jeśli mi przejdzie, to znów wraca. Co zrobić? Jak się tego pozbyć?
12-latka
Rusz do przodu
Rozstałam się z chłopakiem. Mam wrażenie, że nie umiem życzyć teraz innym ludziom dobrze. Wszędzie doszukuję się odpowiedzi na pytania: "Dlaczego oni mają lepiej? Dlaczego u mnie nic się nie zmienia? Dlaczego im się udaje? Dlaczego oni są szczęśliwi? Dlaczego on jest szczęśliwy już z inną?” Mam wrażenie, że wciąż nie umiem byłemu chłopakowi wybaczyć i taka jestem na siebie zła, bo przez to mam wrażenie, że stoję w miejscu.
Licealistka
Wykorzystanie usłużnej
Dzięki mojej ciężkiej pracy mam świetne wyniki w nauce. Już próbowałam podejść nieco luźniej do obowiązków, ale nie potrafię. Daję sobie jednak z tym radę, lecz gorzej z rówieśnikami. Jestem coraz bardziej wykorzystywana, a coraz mniej szanowana. Ostatnio, gdy zapytałam, dlaczego koleżanka bez pytania wzięła mój zeszyt, by spisać zadanie, rzuciła mi go w twarz. Staram się być pomocna, ale chyba przesadziłam, bo rozleniwiłam wiele osób. Lubię w zasadzie wszystkich, ale chyba powinnam coś zmienić.
Licealistka
Kim dla nieo jestem?
Na dodatkowym angielskim poznałam bardzo fajnego chłopaka. Jest miły, inteligentny, chodzi do kościoła. Po zajęciach odprowadza mnie do domu, po tym, jak byłam w szpitalu pytał się, jak się czuję. Ale nie pisze do
mnie. Gdy chciałam, by pomógł mi w jednym przedmiocie, nie bardzo chciał się spotkać. Nie wiem, kim dla niego jestem. Byłam już kilka razy zakochana, ale bez wzajemności. Zazdroszczę dziewczynom, które są szczęśliwie zakochane i wstydzę się tego uczucia.
16-latka
Dlaczego przestał pisać?
Niedawno na urodzinach koleżanki poznałam pewnego chłopaka. Napisał do mnie, świetnie się nam rozmawiało, chociaż były to tylko miłe koleżeńskie rozmowy. Żadnych wyznań nie było, ale ja i tak się zauroczyłam. Od jakiegoś czasu przestał pisać. Wiem, że jest w domu, widziałam go z daleka. Bardzo mi smutno i przykro i nie wiem, czy jeszcze go pytać co się dzieje, skoro dwa razy napisałam, a on milczy?
14-latka
Pocałuj psa w łapę..
Jestem już trochę zła i znużona ciągłymi zachwytami nad suchymi bukietami. Trwa to trawa, nieciekawa nawet dla psa. No, z wyjątkiem jednego gatunku, który od czasu do czasu zjadamy, by uporządkować układ trawienny. Pani jeszcze dzisiaj dołożyła jakieś chude źdźbła do wazonu i ma pomysł, by zrobić jeszcze jedną lub nawet dwie kompozycje. O wiele ciekawsza byłaby fotografia ich wiernego psa. Ale nikt mnie o zdanie nie pyta.
Najmniejszy w rodzinie
Wczoraj Kuba tłumaczył Zuzi, że wszystko, co się robi najmniejszym, to jakby się robiło Panu Jezusowi. Zuzia kiwała głową, rozejrzała się uważnie i nagle zrozumiała, że najmniejsza w rodzinie jestem ja. Z dumą położyła przede mną swoją parówkę, pytała, czy chcę jeszcze i już wołała „pajówkę, pajówkę”. Mama nie przeprowadziła śledztwa, tylko dołożyła kolejną kiełbaskę, ale w drzwiach kuchni odwróciła się i o mało parówka nie utknęła mi w gardle.
