wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1628 | WYNIKÓW
Refleksje animatorki
Mnóstwo negatywnych myśli przeszło mi przez głowę przed rozpoczęciem rekolekcji: ,,nie dasz rady, głupia jesteś, że pchasz się do takiej roli, nie nadajesz się na animatorkę, jesteś za mało kontaktowa, nie dajesz dobrego przykładu" itp. Ja natomiast dobrze wiedziałam, że Pan Bóg tego ode mnie chce, że mnie wzywa do takiej roli, że to moje niełatwe zadanie. Pierwszego dnia liczne obawy nadal siedziały mocno w mojej głowie. ,,co Ty tu robisz w ogóle? Przecież Ty jesteś typem za spokojnego i za cichego człowieka. Nie umiesz zwracać innym uwagi i przewodniczyć grupie.". Jednak gdzieś w sercu słyszałam, że to dobrze, iż mam takie obawy - że nie czuję się godna swojego zadania. Dziewczyny z mojej grupy z każdym dniem lubiłam coraz więcej. Każde nasze spotkanie było okazją do ubogacania się nawzajem.
Nie jesteś straszny
Modliliśmy się gorąco w naszej wspólnocie i ja miałam w sercu ją, naszą relację. Wiem, że ona, sporo młodsza, nie chce poważnej relacji, ale nie potrafię z niej zrezygnować. Niby pogodziłem się, że jesteśmy po prostu na stopie koleżeńskiej, ale przeżywam wszystko, co jej dotyczy. No i po modlitwie pogadała ze mną jedna z moich dobrych koleżanek. Powiedziała krótko, że moja ukochana jest zmęczona naszą relację. Jestem straszny! Chcę dla niej dobrze, a wychodzi źle. Mam siebie dosyć.
Licealista
Siebie zmień
Trudno się dogadać z rodzicami, którzy mają tyle pretensji o drobiazgi ze sprzątaniem i tego typu obowiązkami na czele. Tracę z nimi kontakt, uciekam do swego pokoju, o co też mają pretensje. Oni mają swoje problemy finansowe i zawodowe, ja męczę się w szkole, nie rozmawiamy, nie rozumiemy się . Pojęcia nie mam, jak ich zmienić.
16-latek
