wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7633 | WYNIKÓW
A ja go lubię
Rok temu poznałam fajnego chłopaka. Problem w tym, że jest ode mnie o rok młodszy i ma inną przyjaciółkę, za którą szaleje. Mówi też, że mnie nie lubi a wyraźnie się przede mną popisuje. Jest też niezbyt miły dla mojego brata. Całkiem zły jednak nie jest, należy do ministrantów. Rozmawia ze mną spokojnie. Jak z każdym. Próbowałam o tym zapomnieć, ale ilekroć go widzę coś mnie do niego ciągnie. Co mam zrobić? Bardzo go lubię!
12-latka
Powiedz mu "Kocham"
Drogi Mędrcze. Mam 13 lat i… zakochałam się w pewnym chłopaku z mojej klasy. Od miesięcy zastanawiam się, czy mu o tym powiedzieć, czy lepiej zostać w cieniu. Boję się, że gdybym mu powiedziała, że go kocham, wyśmiałby mnie, bo nie należę do grupy „superlasek”. Śni mi się po nocach – jest po prostu boski. A czy gdybym mu powiedziała i on też powiedziałby, że mnie kocha, moglibyśmy ze sobą chodzić, czy to jeszcze za wcześnie? Zakochana na zabój Biedroneczka
Brak pieniędzy
W tym roku nie pojadę nigdzie. Inni mają o wiele lepiej. Dużo zarabiają itd. A moi rodzice, tata i mama, oboje po 1500. Najniższa krajowa. Gratuluję. Oczywiście, że pieniądze szczęścia nie dają, że najważniejsza jest rodzina. Ale chciałabym czasem zaspokoić swoje potrzeby materialne. Chce mi się płakać, bo wiem, że marnuję sobie życie. Mieszkam na wsi, rodzice bardzo mało zarabiają. Jestem zmuszona żyć życiem, którego nie lubię. Na bierzmowanie dostanę laptopa, ale nie chcę tak długo czekać.
Biedna gimnazjalistka
Szkolne dylematy moralne
Nie wiem, czy np. można zrobić coś złego, by z tego wyszło dobro. Np. uczę się bardzo sumiennie, ale czasami w natłoku nauki zdarza mi się przygotować ściągę. Najczęściej wcale z niej nie korzystam, bo się boję, ale wyrzuty sumienia mnie męczą. Takich dylematów mam sporo, gubię się w nich, nie potrafię jasno odczuć, co jest dobre a co złe. Np. zależy mi na popularności w klasie, szkole, parafii, ale potem się martwię, czy to jest dobre, czy nie rozmawiam ze zbyt nieodpowiednimi osobami...
15-latka
Komputerowe ograniczenia
Zgodnie z Pani wskazówkami komputer nie był włączony w żaden dzień w tygodniu, dopiero w czwartek po południu, kiedy skończyłam naukę i to w celu dopytania się o zadania. I powiem, że nie było to nawet takie trudne. Korzystałam z komputera, kiedy było to potrzebne, co równało się temu, że zrobiłam co mi było potrzebne i zmykałam. I mam zamiar nauczyć się, aby zawsze tak było. Czuję się lepiej i łatwiej mi się ze wszystkim wyrobić. No i znajduję więcej czasu dla innych!
Nastolatka
Najpopularniejsze
- Ala tańczy cały czas
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- Papież Franciszek w oczach dzieci
- Jak reagować na lęk?
- Papież wraca do Castel Gandolfo
- Papież spotkał się z dziećmi
- Trzy myszki
- 90 lat temu zwodowano "szczęśliwy statek"
- Jezus wie, czego potrzebował Tomasz
- "Wybrali Chrystusa" – mama bł. Karola Acutisa o wspólnej kanonizacji z bł. Frassatim
