wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 19781 | WYNIKÓW
Brakuje odwagi
Jest w naszej klasie chłopak, który wydaje mi się bardzo ciekawą osobą. Od dwóch miesięcy zbieram się w sobie, żeby jakoś zagadać, ale nie potrafię - mimo tego, że nawet na kilku przedmiotach razem siedzieliśmy. Miałam nawet wrażenie, że on też mnie całkiem lubi. Mam tak, że jeśli za pierwszym razem czegoś nie zrobię, to się za mną tak ciągnie i nic z tym nie robię. Jak się przełamać? Żeby, gdy mam wybór, w tym małym ułamku sekundy zdecydować, że się odważę, a nie schowam głowę w piasek?
Licealistka
Jak przejąć rządy nad sobą?
Bardzo wciągają mnie gry. Najwięcej czasu poświęcam na telefon, tj. oglądanie filmików oraz granie. Najczęściej robię to za plecami rodziców i to podczas nauki i odrabiania lekcji. Wiem, jaka byłaby ich reakcja. Włączając telefon, nie panuję nad czasem, ale wydaje mi się, że niekiedy spędzam przy nim nawet 3 godziny. Nie umiem sobie powiedzieć STOP albo coś w rodzaju JA TU RZĄDZĘ. Oceny spadają, a rodzice mówią, że nie daję z siebie wszystkiego. Nie chcę, żeby tak było, więc proszę o jakąś skuteczną radę, która pomoże mi odciąć się od wirtualnego świata.
Ósmoklasista
Wyszydzana
W moim gimnazjum wszyscy ściągają, wpychają się do kolejki w barku, piją, przeklinają, śmieją się z księży, kościoła itp. A ja jestem w środku tego chaosu. Nie ściągam, uczę się, nie gadam na lekcji, jestem katoliczką, modlę się. A oni się ze mnie śmieją. Kiedy przechodzę korytarzem słyszę jak dziewczyny z 3 i 2 klasy się z mnie śmieją, a potem podchodzą do mnie i złośliwie się pytają o różne rzeczy. Nie wiem, co mam z tym robić. Próbowałam to ignorować, ale oni nie przestają. Mam dosyć robienia ze mnie pośmiewiska.
Gimnazjalistka
Bez zaborczości
Byłam z pewną koleżanką na rekolekcjach wakacyjnych, gdzie mocno się zaprzyjaźniłyśmy. Teraz okazało się, że będziemy w jednej klasie w gimnazjum. Niestety, zaczęły się "doczepiać się" do niej moje koleżanki. Jestem trochę o nią zazdrosna, gdyż boję się, że mi ją zabiorą i już mnie nie będzie tak lubiła. Co dzień jesteśmy ze sobą w kontakcie i co dzień pokazuję jej jak bardzo ją lubię, lecz nie wiem, czy to wystarczy. Nie wiem co mam dalej robić, bo też rozumiem, że nie mogę zabierać jej sobie na wyłączność- to byłoby wredne.
Zmartwiona 13-latka
Najpopularniejsze
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Jak zaprzyjaźnić się z Jezusem?
- Już jej pomogłem: stworzyłem ciebie
- Już jest październikowy "Mały Gość"
- Pokój i dobro!
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
