wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1734 | WYNIKÓW
O rety - rakiety!
Od kiedy w czasie drugiej wojny światowej Niemcy rozwinęli broń rakietową do takiego poziomu, że stała się realnym zagrożeniem, świat żyje w nieustannej obawie przed atakiem rakietowym. Trwa ciągły wyścig między naukowcami, którzy udoskonalają rakiety przenoszące rozmaite pociski i tymi, którzy opracowują metody obrony przed nimi.
Nie chcę go stracić
Moje życie jest beznadziejne. Nic mi się nie udaje. Ciągle jestem smutna i pesymistycznie patrzę na świat. Niedawno poznałam fantastycznego chłopaka. Spodobał mi się. Zaczęliśmy ze sobą pisać na FB. Kilka razy wysłał mi buziaczka. Niestety, czuję, jakby zaczynał się ode mnie oddalać. Nie chce go stracić! Co mam robić?
14-latka
Święty to taki człowiek, przez którego świeci Światło
Kateri Tekakwitha – pewnie Wam to nic nie mówi... Kateri Tekakwitha to nie imię i nazwisko. To dwa imiona. Imię Tekakwitha Kateri dostała od Indian, bo w takiej rodzinie przyszła na świat. A Kateri, inaczej Katarzyna, to imię dostała Tekakwitha od chrześcijan. Trochę to skomplikowane. Bo tata Tekakwithy był Mohawkiem. Mama pochodziła z innego plemienia i była chrześcijanką.
Do rodziców napisał papież
Nie wiem, jak to się stało. W każdym razie pod koniec listopada do redakcji „Małego Gościa” przyszedł list od samego… Ojca Świętego, adresowany do rodziców. Oczywiście, nie było to tak, że ni stąd, ni zowąd Papież pomyślał, że może by tak coś rodzicom w Polsce napisać. Przecież Papież o cały świat się martwi.
Kolędowanie to wielka sprawa. Tylko odważni to potrafią
Kolędowanie to zwyczaj stary jak świat. No, może trochę przesadzam, ale w każdym razie to nic nowego. Szczególnie u nas w Polsce, w okresie Bożego Narodzenia ludzie przebierali się, chodzili od domu, pukali od drzwi do drzwi, śpiewali i odgrywali małe przedstawienia o narodzeniu Jezusa. Jedni przychodzili z gwiazdą albo z szopką, niektórzy z turoniem, a nawet z bocianem i kozą.
Pod wpływem kultury masowej
Od pewnego czasu mam dziwne myśli, że świat został stworzony tylko dla mnie. Że to jakby gra, którą muszę przejść. Że wszystko jest podstawione, ustawione pode mnie. Że ludzie to tylko jakby żołnierzyki, a problemy stawiane przede mną to próby mojej siły i odwagi. Że muszę sobie z tym poradzić sama. Czy coś złego dzieje się z moją psychiką?
15-latka
Nie idź na skróty
Niedługo kończę gimnazjum. Uczę się bardzo dobrze. Wszyscy są przekonani, że pójdę do liceum, ale ja bym wolała do zawodówki, bo chcę zostać fryzjerką. Marzę, by czesać modelki. Marzę też o podróżach, a w tym zawodzie to przecież możliwe. Wszędzie znajdę pracę. Rodzice są mnie wściekli. Coś tam tłumaczą, a ja swoje. Nie chcę żyć tak jak oni, zaraz po ukończeniu szkoły zawodowej wyjadę w świat. Chcę coś zobaczyć, coś osiągnąć. Co Pani o tym myśli?
Gimnazjalistka
Ucieczka z realnego świata
Rodzice często się kłócą i ja zaczynam mieć już tego pomału dość. Przez ich kłótnie zaczynam płakać i jestem smutna. Mama mi mówi, że byłam bardziej odważna i pewna siebie, ale odkąd mama zaczynała narzekać i kłócić się, ja straciłam wolę walki i pewność siebie, poczucie własnej wartości, ducha walki i by tak dalej wymieniać. Szczerze mówiąc stałam się ponura, samolubna, nieśmiała, mniej odważna i tak dalej. Mój ratunek to ucieczka w świat kreskówek.
14-latka
Przebaczanie
Mój dawny przyjaciel, który wcześniej mnie zdradził i przez co wszyscy się od niego odwrócili, nagle zaczął do mnie zagadywać. A co najważniejsze, zdjął kaptur. Nie mam pojęcia, co się stało. Przecież był taki załamany, kompletnie zamknięty na świat. A teraz taka diametralna zmiana. Nie wiem... Pierwsza się do niego nie odzywam, bo ciągle nie mam pewności, czy byłoby to stosowne. Bardzo proszę Panią o zdanie.
15-latka
