Tracę wiarę

Świetnie! Znakomicie!
Ty nie tracisz wiary. Ty dopiero do niej dorastasz. To, co się z Tobą dzieje, to dowód, że jesteś normalna. Przestałaś już być dzieckiem i wchodzisz w dorosłe życie, a to ma swoje skutki. Czy chodzisz jeszcze w śpioszkach z niemowlęctwa? No, nie. A w sukienkach z przedszkola? Też nie. A w ubraniach z podstawówki? No właśnie. Tamte ubranka były dobre w swoim czasie. Nie mogłaś przecież chodzić w ubraniach rodziców, ciągnąc rękawy po ziemi i plącząc się w nogawkach. Ale teraz nie możesz już nosić dziecięcych fatałaszków, bo albo one poszłyby w strzępy, albo Ty dostałabyś wytrzeszczu oczu. Z wiarą jest podobnie. Ona też musi wydorośleć.