wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8663 | WYNIKÓW
Bezradność wyśmiewanych
Nasza klasa jest spokojna i dobrze się uczymy. Za to klasa równoległa jest głośna, niemiła, uważają się za "modne". Wszystkie mają telefony i cuda techniki nowoczesnej. Ciągle głośno nas komentują, śmieją się z nas i uważają się za "wyższe". Czasem się do nas źle odnoszą i dochodziło nawet do tego, że zastępowały mi drogę i nie pozwalały przejść. Co zrobić z taką klasą?
12-latka
Trwamy w przyjaźni
Bardzo się lubimy, wszyscy uważają, że pasujemy do siebie. Ale ustaliliśmy, że trwamy w przyjaźni, a coś więcej zostawiamy na później. Powiemy wszystkim, że jesteśmy parą. Oboje jesteśmy bardzo zajęci, dojeżdżamy do szkoły, w soboty zajęcia dodatkowe. Niedziele zostawiamy dla rodziny. Nie opowiadamy o tym nikomu, bo nikt tego nie rozumie. Ale jeśli jesteśmy dla siebie stworzeni, to przecież będziemy razem. Czy dobrze myślimy?
Gimnazjalistka
Sposób odprężania
Bardzo dobrze się uczę, nie sprawiam kłopotów swoim rodzicom. Wiem, co chcę w życiu robić, mam swoje pasje, wielu przyjaciół. Ale od czasu do czasu gram w tak zwane „strzelanki”. W ten sposób się odprężam. Gdy rodzice tylko to zauważą, zaraz zaczyna się gadanie o szkodliwości. Jestem wierzący, staram się zachowywać przykazania, ale czuję, że grając, nic złego nie robię i wcale mi to nie szkodzi.
Licealista
Zazdrosna przyjaciółka
Przyjaciółka zawsze była cicha, słabiej się uczyła. Ale teraz mam wrażenie, że moja energia, oceny, dobry humor i przede wszystkim umiejętność rozmawiania z innymi denerwują ją. Kilka razy zapytałam, gdzie zniknęła na przerwie, ale unikała odpowiedzi. Czuję, że ma mnie dosyć, a ja ją lubię, jak zresztą prawie wszystkich i nie chcę z nią tracić kontaktu. To ona mnie odrzuca, jest ciągle zła, naburmuszona, milcząca.
Gimnazjalistka
Ne chcę być szarą myszką
W naszej klasie, w której wszyscy się wzajemnie lubią, jest tak, że im bardziej jest się dobrym, tym bardziej inni go lekceważą. Nie chcę być samotną wysepką. U nas trzeba starać się nie zostać zapomnianym, np.: zabierając komuś plecak. A jeśli ktoś próbuje pozbierać komuś podręczniki, to jest brany za lizusa. Bardzo lubię swoją klasę i nie chcę być szarą, odtrącaną myszką, jak w trzeciej klasie.
Piątoklasistka
Jak się wycofać?
Kolega zaczął do mnie pisać na fb. Nawet nie poczułam, że to były tak długie rozmowy. Gdy zaczął mi prawić komplementy, to odczytałam te sygnały i ucinałam rozmowy. Na szczęście w szkole nie pokazuje niczego. Jak mu powiedzieć, że nie chcę słyszeć żadnych komplementów? Jest dobrym kolegą. Tylko kolegą. Popełniłam błąd, bo dałam temu chłopakowi nadzieję. Nie sądziłam, że mogę mu się spodobać.
Licealistka
Wystarczą marzenia
Zauważyłam fajnego chłopaka na korytarzu naszego gimnazjum. Bardzo mocno się w nim zauroczyłam! Jest o 2 lata starszy ode mnie! Moje koleżanki nakłoniły mnie, abym napisała do niego na facebooku 'hej co tam'. Nie odpisał. Teraz wszystko mnie rozprasza i myślami ciągle wędruje koło niego! Pomocy! Po cichu marzę też o chłopaku lub o dobrym przyjacielu płci męskiej, któremu mogłabym się wygadać.
13 latka
Aby radośnie zacząć dzień
Witamy się serdecznie, zawijamy smycze, dorośli się denerwują, rozplątują, a my specjalnie zawijamy je jeszcze bardziej. Taka poranna zabawa, której oczekują od nas dzieci, bo robimy widowisko. Czyż to nie sympatyczne, że wszyscy uczniowie i garstka przedszkolaków od razu się śmieją, komentują, oczywiście stoją i za nic nie chcą ruszyć, dopóki Pan lub Pani Koki nie zrobią z nami porządku? Przecież to takie ważne, by pożegnać rodziców z uśmiechem, w dobrym humorze.
Zawsze w centrum uwagi
Moim problemem jest to, że lubię być w centrum uwagi. Gdy tylko staniemy w kręgu, to dbam o to, by być najweselsza, bym najwięcej mówiła, skupiała na sobie uwagę. Kogoś coś boli, zaczynam opowiadać o swoich chorobach, ktoś się nie przygotował, mam gotową historyjkę. A gdy cokolwiek mi się przytrafi- dobrego lub złego- muszę opowiedzieć. Koleżanki uważają, że wcale nie jest tak źle. Zdarza mi się, że głośno i złośliwie komentuję czyjąś zła odpowiedź.
Gimnazjalistka
Czy moja mama pójdzie do nieba?
Moja mama rozeszła się z Tatą, gdy byłam malutka. Teraz jest z innym mężczyzną, ale nie są małżeństwem. I mają razem moją siostrę. Mama robi dla nas wszystko... Ale tata… Tego, z którym mieszkamy, chyba nie obchodzę. Nie przytuli, nie powie nic miłego. Mojej siostrze – owszem. Zapytałam księdza na katechezie, czy rozwód to grzech. Powiedział, że grzech ciężki. Czy moja mama nie pójdzie do nieba?! Ona jest taka kochana… wierząca i dobra. Zuza
Najpopularniejsze
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Już jest październikowy "Mały Gość"
- Jak zaprzyjaźnić się z Jezusem?
- Już jej pomogłem: stworzyłem ciebie
- Skarb powraca
- Mamy do Mamy
- 28 września 26. Niedziela Zwykła
- Andrzej Pluta. Ojciec czy syn?
- Mama zawsze przychodzi. Trzeba tylko wołać wytrwale.
- Tam lubią poniedziałki!
