Trwamy w przyjaźni
Bardzo się lubimy, wszyscy uważają, że pasujemy do siebie. Ale ustaliliśmy, że trwamy w przyjaźni, a coś więcej zostawiamy na później. Powiemy wszystkim, że jesteśmy parą. Oboje jesteśmy bardzo zajęci, dojeżdżamy do szkoły, w soboty zajęcia dodatkowe. Niedziele zostawiamy dla rodziny. Nie opowiadamy o tym nikomu, bo nikt tego nie rozumie. Ale jeśli jesteśmy dla siebie stworzeni, to przecież będziemy razem. Czy dobrze myślimy? Gimnazjalistka
To świetny pomysł, by się przyjaźnić. Jeśli przyjaźń będzie się rozwijała, to powoli będzie się przeradzała w coś mocniejszego. Im wolniej, tym pewniej. Nie bardzo rozumiem, dlaczego chcecie udawać parę. Skoro teraz nie macie warunków, by być parą, to nią po prostu nie jesteście. Chyba, że chcecie, by inni zostawili Was w pokoju. Szanuję ten pomysł, bo to efekt Waszych rozmów, Waszej decyzji. Bardzo ładnie, że zostawiacie niedzielę dla rodziny, a sobotę na zajęcia. Jeśli Wasza przyjaźń przetrwa kilka lat, to Wasze spotkania staną się coraz częstsze. Ale to dopiero za jakieś 3- 4 lata. Sami się zdziwicie, że to możliwe. Znajdziecie dla siebie czas, jeśli Wam na tym będzie zależało. Ale najpierw przejdźcie próbę czasu.
Zadaj pytanie:
Najnowsze w serwisie
- Polski van Gogh w Warszawie
- A my wszyscy bęc!
- Co kojarzy ci się z Polską?
- Kończymy pracę nad majowym numerem
- Ruszył proces beatyfikacyjny Helenki
- Jak czytać obraz Jezusa Miłosiernego?
- Sonda stworzy "sztuczne zaćmienie"
- Rony Tabash zaprasza Polaków do Betlejem
- Czy ksiądz Wojtek boi się spowiedzi?
- Uroczystość Zwiastowania Pańskiego
