wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8618 | WYNIKÓW
Kompromisy
Od kilku miesięcy chodzę z chłopakiem. Bardzo mi na nim zależy, to wartościowy i dobry człowiek, wiele nas łączy. Problem jednak w tym, że żyję bardzo aktywnie, mam mnóstwo zajęć dodatkowych i nie bardzo mamy się kiedy spotykać. On już pracuje, też się uczy, ja w klasie maturalnej. Gdy jedno może, to drugie nie ma czasu. Nie chcę z żadnych moich zajęć rezygnować, udzielam się też w parafii, i to w kilku grupach.
Maturzystka
Chaos na każdym poziomie
Czasami mam wrażenie, że wpadam w chorobę psychiczną. Wyobrażam sobie, że jestem tylko ludzikiem w sztucznym świecie, że ktoś napisał scenariusz, ustawia pionki, w tym mnie. Tyle spraw jest trudnych, szczególnie rodzice, którzy od lat nie potrafią się dogadać i w domu bywa ciężko. Brat jest zbyt dorosły, by mnie zrozumieć, ma swoje życie. A ja w domu często pyskuję ranię bliskich, chociaż przecież tego nie chcę. Jedyna przyjaciółka się wyprowadziła. Nie mam się komu zwierzyć, przed kim wygadać. Jak tu nie zwariować? Boję się swoich myśli.
17-latka
Męki dorastania
Od paru miesięcy moje zachowanie się pogorszyło. Z mamą coraz gorzej się dogaduję, tzn. są chwile kiedy wszystko jest w porządku, ale coraz częściej się kłócimy. Dawniej też nie było idealnie, ale teraz mam wrażenie, że coraz bardziej ją odtrącam, choć tego nie chcę. Po prostu mówię rzeczy, których nigdy bym nie powiedziała. Wiem, że pewnie mam grzech, ale nie potrafię powiedzieć inaczej, bo bym skłamała. Coraz częściej "mam dołek". Wtedy idę do kościoła, bardzo mi to pomaga, tylko to trzyma mnie przy życiu. To wszystko bez sensu.
Nastolatka
Niech Jezus będzie waszym Przyjacielem
To było kilka miesięcy po tym, jak kard. Józef Ratzinger został papieżem. Wieczorem 15 października 2005 r. na placu św. Piotra w Rzymie zebrało się prawie sto tysięcy włoskich dzieci, które niedawno przyjęły I Komunię św. Spotkanie było niezwykłe. Ojciec Święty Benedykt XVI przez godzinę odpowiadał na ich pytania. Niektóre rozsiadły się całkiem blisko niego i z wielką uwagą, w ciszy słuchały, co papież im mówił. Z pytań dzieci zadanych Benedyktowi XVI wybraliśmy cztery. Przeczytajcie je uważnie. Odpowiedzi Ojca Świętego z pewnością warto pamiętać. To przyda się na całe życie.
Czy ukrywać wiarę
Drogi Mędrcze! Ostatnio zostałam oskarżona przez koleżanki z klasy, że aż za bardzo pokazuję się z moją wiarą. A ja noszę tylko różaniec na palcu i małymi literkami mam napisane na plecaku WWJD*. Chodzę do kościoła i spotkania Ruchu Światło–Życie. Koleżanki powiedziały, że one nie muszą. Im wystarczy „modlitwa i rozmowa z Nim”. Nikogo nie próbuję nawracać czy zapraszać na spotkania. Było mi bardzo przykro... Dlaczego niektórzy nie rozumieją, że są ludzie, którzy wierzą i kochają Boga? Inna?
Przebaczanie pod warunkiem?
Mam problem z ludźmi. Niby chcę iść na psychologię, a upadam przy zwykłych kontaktach z rówieśnikami. Zawsze dążę do zgody, a sytuacje konfliktowe bardzo przeżywam. Zawsze dążę do zgody, biorę na siebie większą część winy, byleby wszystko było już dobrze. Ale mam problem z przebaczeniem, oczekuję przeprosin. Zauważyłam, że dążę do perfekcjonizmu, że chcę być lubiana, podziwiana itd. Chciałabym ze wszystkimi żyć w zgodzie, ale wiem, że to niemożliwe. Dlaczego tak emocjonalnie reaguję na kłótnie?
Gimnazjalistka
Podaj dalej
Podczas tegorocznych wakacji pokochałam góry jeszcze bardziej! Przeżyłam też niesamowitą przygodę. Wtedy bardzo odczułam obecność Pana Boga. Tylko dzięki Niemu nasza powiedzmy sobie szczerze nieodpowiedzialna wyprawa - dobrze się skończyła. Poza tym z tej przygody wyciągnęłam piękną lekcje życia. Byłam bardzo wdzięczna koleżance, że została moim przewodnikiem. Spytałam jej, jak mogę się jej odwdzięczyć, a ona mi powiedziała: ,,po prostu przekaż to dobro dalej. Teraz ty zrób coś dobrego dla innej osoby". Niby proste i oczywiste, a dopiero te przeżycia uświadomiły mi istotę tej pięknej prawdy.
Studentka
Pusto i głucho
Zerwała ze mną dziewczyna. Wcześniej było tak, że nie odzywała się do mnie, nie odpisywała na SMS'y, ale nie spodziewałem się, że ze mną zerwie. Kazała mi o sobie zapomnieć, dlatego przestałem do niej pisać. Ale potem napisałem, prosiłem o szansę, a ona, że potrzebuje czasu. Zgadzam się, ale też boję się, że to będzie koniec. Modlę się, żeby to się nie stało. Czuję, że to nie koniec, wiem, że ona mnie dalej kocha, ale z gdybym zniknął z jej życia, może byłaby szczęśliwsza?
Licealista
Kontakt z uzależnionym
Zaczęłam pisać z bardzo sympatycznym, inteligentnym i oczytanym chłopakiem. Jeszcze z nikim się tak dobrze nie rozumiałam. On rozumie mnie, a ja chyba jego też. Ciągle pisze, że dzięki moim listom chce mu się znowu żyć, wraca poczucie sensu. Złości się, gdy mam zajęcia i brakuje czasu na rozmowy. Ostatnio przyznał, że jest uzależniony od amfetaminy. Wystraszyłam się, ale prosi, bym nie zrywała kontaktu, bo nie ma się przed kim wygadać. Leczyć się nie chce. Jest bardzo mądry, widzę to z jego stylu pisania. Czy to coś złego, że każdego dnia spędzę na rozmowie z nim godzinkę, czasami dwie?
Gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- Są najdłużej żyjącym małżeństwem na świecie
- Już jest adwentowy "Mały Gość"
- Jak odpoczywa papież?
- Adwent i święta szybko miną. Tęsknota pozostanie. Do końca życia.
- Nie możemy się spóźnić
- Plan na życie
- Współczesne miny
- 23 listopada 34. Niedziela Zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
- Czternastu Leonów
- U nas to rodzinne
