wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8548 | WYNIKÓW
Nie jestem samotnikiem
Moi rodzice są samotnikami. Nie mają znajomych, nikt nas nie odwiedza, a rodzina mieszka daleko. Też nie bardzo się odwiedzamy. Dawniej o tym nie myślałam, sądziłem, że tak jest wszędzie. Teraz jednak bardzo bym chciał więcej kontaktów z rówieśnikami, nie tylko w szkole. Rodzice do tej pory nie zgodzili się na żadne dodatkowe zajęcia, ale też nie naciskałem. Pytałem, co o tym myślą, a oni byli przeciwni i koniec. Nie zgodzą się, by koledzy do mnie przychodzili, cenią sobie spokój w domu. Chciałbym sporo zmienić w swoim życiu, ale jak?
16-latek
Poczucie wyższości
Mam już serdecznie dosyć zwyczajów, które panują w mojej klasie. Grupa dziewczyn mających chłopaków uważa się za lepsze, dojrzalsze, a my mamy siedzieć cicho, mamy tylko słuchać ich zmyślonych pewnie opowieści. Do tego ich pełne politowania spojrzenia, że niby my nic nie wiemy o życiu, a one takie doświadczone. A ja spokojnie czekam na uczucie, rozwijam swoje zainteresowania, ale w klasie nie ma z kim o tym pogadać, bo one rządzą, one tylko się liczą. Próbowałam tłumaczyć koleżankom, że tak nie może być, ale nie udało się.
Gimnazjalistka
Pokazać uczucie
Podoba mi się moja koleżanka z klasy. A tak poza tematem to na lekcjach wychowania do życia w rodzinie mówiła nam nauczycielka, że pierwsze zauroczenie trwa krótko. A ja w mojej przyjaciółce kocham się już rok. I nie wiem co dalej. Piszemy sobie karteczki z miłymi słówkami , zaczepiamy się na facebooku itp. Nawet kiedyś pytałem ją o chodzenie, ale odmówiła. A jak do niej podchodzę, to nie wiem, o czym z nią pogadać. I nie wiem, czy
zapytać ją jeszcze raz?
14-latek
Zapraszaj i daj świadectwo
Moja przyjaciółka chodzi do Kościoła „w kratkę". Twierdzi, iż nie odczuwa potrzeby uczestniczenia we Mszy Świętej, a chodzi tylko po to, by sprawić mi przyjemność (wiem, że nie o to chodzi, ale czy to już jakiś postęp?) Nie jestem pewna, co robić. Czy dalej namawiać ją na msze i nabożeństwa z nadzieją, że dostrzeże w tym sens, czy stwierdzić, że to jej życie, jej wybór, nie chce to nie, droga wolna? Na razie nieustająco się za nią modlę.
15-latka
Chory przyjaciel
Jeden z moich przyjaciół to chory chłopak. Staram się to rozumieć i pamiętać o tym. Wspieram go jak umiem, ale czasami jestem zmęczony jego wybuchami i gadaniem, że się zabije, że nie ma po żyć, że jest tylko ciężarem dla wszystkich, że nie chce litości. Często ma do mnie pretensje, chociaż moim zdaniem nie ma racji. Pomagam, jak potrafię, bo dobrze widzę, jak mu ciężko, ile ma ograniczeń, ale czy to jest faktycznie dobre?
Przyjaciel
Kiepski żart, duży kłopot
Razem koleżanką wysłałam w żartach SMS- a do mojego dorosłego kuzyna. Napisałam, że go kocham, chcę się z nim umówić na randkę i że musi zerwać ze swoją dziewczyną. podszyłam się pod jego koleżankę. Niestety, domyślił się, że to ja i zrobił niezłą awanturę. Ciągle jest wściekły, a niedługo moja mama się z nim spotyka i nie wiem co zrobić. Przecież nie mogę go unikać przez całe życie...
12-latka
Wolność w przyjaźni
Jestem osobą towarzyską, otwartą, ale czuję, że najstarsza przyjaciółka odsuwa się ode mnie. Próbowałam z nią kilka razy o tym porozmawiać, ale ona zmienia temat, bagatelizuje problem, uważa, że się czepiam. Znamy się od przedszkola, teraz zbliżamy się do dorosłości. Jesteśmy w różnych szkołach, ale dawniej często spotykałyśmy się, pisałyśmy ze sobą, żyłyśmy swoimi sprawami. Teraz ona, owszem, opowiada o sobie, ale dla moich problemów nie ma czasu, nie odpisuje, nie zaprasza, więc już nie wiem, co o tym myśleć.
Licealistka
Szukaj zalet wsi
Nie chcę mieszkać na wsi, chociaż przeprowadziliśmy się tu kilka dobrych lat temu. Nienawidzę tego miejsca! Koło domu czasem jeździ traktor i robi hałas. Jeszcze ten wiejski kościółek i w ogóle wiejskie "babki". Wkurzają mnie. Chodzą w tych fartuchach do sąsiadek i stoją na ulicy. Autobusy mam tylko 2 i nimi czasem jeżdżę. Nie chcę tu mieszkać. Rodziców niestety nie przekonam. Urodziłam się na wsi i będę zawsze dziewczyną ze wsi. Czemu nie mam lepszego życia? Co zrobić?!
13-latka
Wielkie szczęście
Mam wielkie szczęście. Mam dużo pasji, a w moim zabieganiu mam bardzo pomocną mamę, która mnie rozumie jak nikt i zawsze służy pomocą. Czasami nawet mam wrażenie, że nastolatki mają tyle problemów, a ja jestem jakaś inna. Mam drobne "problemiki", ale przecież da się je rozwiązać. Przeżywamy teraz najlepszy okres w życiu, nawiązujemy prawdziwe przyjaźnie, a jak jeszcze poznajemy Boga, to ma to świetnie skutki w przyszłości! Niestety niektórzy nie rozumieją mojego optymizmu, choć staram się ich nim zarazić.
14-latka
Sprytne zagranie
W alejkach spotkałyśmy Agę, koleżankę z klasy. Uśmiechnęła się krzywo, na mnie nawet nie spojrzała, ale ruszyła z nami i tak głupio gadała, że miałam ochotę kłapnąć ją zębami. „ Czy wyście już kompletnie zdziecinniały, by w czasie wakacji wygłupiać się z maluchami? Wszyscy staruszkowie w dzielnicy zachwycają się wami, że już się tego słuchać nie da. My, normalne nastolatki, przez was nie mamy życia! Siedzę od rana przed monitorem, a babcia każe iść do was. Kiedy kończycie z waszymi głupotami?”
