wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 6991 | WYNIKÓW
Przymus imprezowania
Zaczynając liceum usiłowałam być powszechnie lubiana, nawiązywać milion znajomości i początkowo cieszyłam się, że mi się to udawało- ale po krótkim czasie zaczęło mnie męczyć wymyślanie, co powiedzieć, co zrobić i jak się zachować; zmuszałam się do spotkań, na które wcale nie miałam ochoty, podpatrywałam aprobowane przez koleżanki zachowania innych koleżanek i nieudolnie je naśladowałam. To było tak, jakby ktoś podłożył mi dubbing, i to wyjątkowo luźno traktujący mój oryginalny głos i słowa. Czułam się sztucznie. Dopiero w klasie maturalnej, swoją drogą trudnym dla mnie okresie przez stres, odważyłam się po prostu nie mówić, jeśli nie miałam na to ochoty.
Ludzie z klasy imprezowali, spotykali się- a ja spędzałam czas m inaczej.
Studentka
Słaby charakter
Mam przyjaciela, do którego nawet czuję coś więcej, ale martwi mnie coraz bardziej pewna jego cecha. Otóż on ślepo słucha silniejszych od siebie, służy im, wykonuje ich każdy rozkaz, bo trudno nazwać to prośbą. Jesteśmy najlepszymi uczniami w klasie, czasami coś omawiamy, konsultujemy. Niestety, przyłapałam go na tym, że on to robi na rozkaz klasowego przywódcy i moje przemyślenia i wnioski stają się potem własnością klasowych leniuchów. Przyjaciel przysiada się do mnie, mówi komplementy, ale nagle pada pytanie o naukę i już wiem, że całe jego gadanie nie było szczere. Martwi mnie to, nie wiem, czy ma sens dbanie o naszą przyjaźń, a co dopiero o uczucie
Uzależnienie od przyjaciółki
Mam tylko jedną przyjaciółkę. Spędzamy ze sobą mnóstwo czasu. Znamy się na wylot. O wszystkim sobie mówimy. Mamy mnóstwo wspólnych pasji. Uwielbiamy się ponad wszystko. Możemy cały dzień siedzieć z sobą i rozmawiać albo milczeć. Wiele razy ratowałyśmy się z różnych trudnych sytuacji. Kiedy jej nie ma, nie jestem w stanie się skupić, nic mi nie wychodzi, bardzo mi smutno i tęsknię za nią. Aż do tego stopnia że nie radzę sobie z tym. Piszę do niej listy, ale to też pomaga tylko częściowo. Już próbowałam znaleźć też kogoś innego, kto mógłby zapełnić puste miejsce. Nie ma takiej osoby. Zwyczajnie nie istnieje. Co zrobić z tą pustką?
Gimnazjalistka
Bez obsesji paska
W tym roku chciałabym zrezygnować z nauki dla ocen. W zeszłym roku wykończyłam się psychicznie i fizycznie. Z nikim się nie spotykałam, mało spałam, źle jadłam, żyłam w ciągłym stresie, czy będzie niezapowiedziana kartkówka, ktoś mnie zapyta itd. Kiedy dostawałam 4 nie byłam zadowolona, bo chciałam same 5. Inne oceny nie wchodziły w grę. Załamywałam się. Liczyłam ciągle średnią ocen, czy wystarczy na pasek. Po tylu latach mam dosyć. Zazdroszczę innym zainteresowań, spotkań. Czuję się wyobcowana z własnego wyboru. Dlatego teraz podjęłam decyzję, że koniec z tym, chociaż mówiłam sobie, że będę miała pasek nawet w klasie maturalnej. Nie wiem jak powiedzieć o tym rodzicom, przyzwyczajonych do paska.
Maturzystka
Odmówić bez słów
Rozstałam się w lipcu z chłopakiem. Strasznie trudno było mi mu o tym powiedzieć. Na początku nie mógł zrozumieć. Z czasem miałam wrażenie, że się poprawia, że nasze relacje będą dobre. Ale w walentynki przyszedł do mnie z prezentem i bukietem moich ulubionych kwiatów. Rozmawialiśmy przez kilka godzin, a on wyglądał jakby myślał, że mi przeszło, że znowu jesteśmy parą. Drugi raz nie dam rady mu powiedzieć, że to koniec. Strasznie trudno mi było za pierwszym razem. Drugi raz nie dam rady. I jeszcze moja mama mi nie pomaga. Mówi, że popełniłam błąd odrzucając go. Ale ja po prostu go nie kocham. Bardzo proszę o pomoc.
12 - latka
Najpopularniejsze
- Pies uratował swojego 71-letniego opiekuna
- Największa na świecie figura Matki Bożej Fatimskiej
- Co chcesz, abym ci uczynił?
- Tłum i Jezus
- Uratowałeś mi życie
- Roraty 2025: Z papieżem Leonem czekamy na Jezusa
- Jesteśmy jak naczynia połączone
- Różne pożegnania
- Posłuchajcie piosenki roratniej
- Polacy zadecydowali. Od 2026 tylko czas letni
