wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4837 | WYNIKÓW
Zero kontaktu
Chcę mieć prawdziwego przyjaciela, z którym będę mogła rozmawiać o problemach, śmiać się. Piszę to tuż po stracie przyjaciółki. Na jej urodziny przyszły dwie "typowe lalki XXI w.", którym wyraźnie się nie spodobałam i głośno się dziwiły, że ona się ze mną przyjaźni. Od tego czasu zero telefonów, zero rozmów, zero spotkań. Nie odpisywała na portalu. Dlaczego za każdym razem wszystko tak wygląda? Poprzednią przyjaciółkę straciłam, bo była zazdrosna o moje oceny.
Nastolatka
Rozstanie to nie koniec przyjaźni
Zaprzyjaźniłam się z koleżanką z klasy. Zawsze miałam z nią tematy do rozmów i mogłyśmy sobie powiedzieć wszystko. Nigdy się razem nie nudziłyśmy. Chodzimy do szkoły muzycznej połączonej z gimnazjum. Niestety, moja przyjaciółka stwierdziła, że granie na instrumencie nie cieszy jej tak jak mnie i jest jej smutno bo mieszka w bursie. Powiedziała mi, że zmieni szkołę. Nie chcę jej stracić. Mieszkamy daleko od siebie i nasze spotkania byłyby bardzo rzadkie.
Gimnazjalistka
Nie jest łatwo
Ostatnio zobaczyłam ofertę o zarabianiu przez Internet, był nawet sympatyczny pracodawca. Wysłał mi filmik o firmie. I jeszcze chciał ze mną porozmawiać na Skype, żeby mi wytłumaczyć, ale ja nie chciałam, bo się wstydzę. Podał datę spotkania w firmie i powiedział, że mogę przyjść z rodzicami. Ale dopiero wtedy wyszedł na jaw mój wiek, więc sprawa nieaktualna. Inni nie muszą tak kombinować z zarabianiem, mają wszystko pod nosem... To niesprawiedliwe.
14-latka
To nie wina wzrostu
Jestem najniższa w klasie. Do tego robię wrażenie kilka lat młodszej. Nikt nie chce uwierzyć , że uczę się w klasie III L. O. Marzę o założeniu rodziny, ale ciekawe z kim. Starał się kolega zaprosić mnie na studniówkę, ale odmówiłam. Pewnie nie miał z kim iść. Pisze do mnie od jakiegoś czasu, ale nie sądzę, by spotkania miały sens. Przyjrzy się mi i ucieknie, bo gdzie mi do pięknych dziewczyn o ślicznych figurach. Licealistka
Kim dla nieo jestem?
Na dodatkowym angielskim poznałam bardzo fajnego chłopaka. Jest miły, inteligentny, chodzi do kościoła. Po zajęciach odprowadza mnie do domu, po tym, jak byłam w szpitalu pytał się, jak się czuję. Ale nie pisze do
mnie. Gdy chciałam, by pomógł mi w jednym przedmiocie, nie bardzo chciał się spotkać. Nie wiem, kim dla niego jestem. Byłam już kilka razy zakochana, ale bez wzajemności. Zazdroszczę dziewczynom, które są szczęśliwie zakochane i wstydzę się tego uczucia.
16-latka
Niedojrzałe zachowanie
Podczas pielgrzymki zainteresował się mną dorosły, wiele lat starszy chłopak. Bardzo pobożny, zaangażowany w Kościele. Nawet rodzice byli oczarowani. Były rozmowy, wyznania, plany. Po zakończeniu pielgrzymki pisaliśmy do siebie, ale pewnego dnia zamilkł. Bez powodu. Czekałam, martwiłam się, pisałam. Nic. Nagle odezwał się, że niby był zajęty, dużo pracy. Było spotkanie wspólnoty w jego mieście. Potraktował mnie chłodno, żadnych wyjaśnień. Teraz zacznę w tym mieście studia. Koleżanka przekonuje, że on nie jest mnie wart, że nie mam go szukać.
Maturzystka
Skracaj dystans do nieba
Słynny fotograf papieski Arturo Mari po śmierci Jana Pawła II przyjechał kiedyś do Polski. Spotkał się między innymi z grupą uczniów. – Siedzieli przede mną – opowiadał Arturo Mari – patrzyli na mnie szczerymi oczami, a ja w pewnej chwili zorientowałem się, że pośrodku zostawili wolną przestrzeń. Tak, jakby usiedli wokół jakiejś osoby. Powiedziałem im o tym, co właśnie pomyślałem. Że w tym miejscu, pomiędzy nimi jest teraz Papież. I że wciąż żyje wśród nas. I tak chyba jest.
Spojrzenie w przeszłość i przyszłość
Jestem prawie pełnoletnim nieśmiałym i cichym chłopakiem, który doświadczył już zbyt dużo różnych upokorzeń, zbyt długo i przez zbyt wiele osób był odrzucany. Nierzadko modliłem się o miłość, żebym miał
dziewczynę i marzyłem o tym, żeby mój związek miał w sobie coś wyjątkowego. Zauważyłem, że każdą dziewczynę poznałem w kościele (rekolekcje, festyn, spotkania itp.) dlatego zawsze ufałem, że jeśli poznam tą Jedyną to tylko tam. Minęło te 6 lat podstawówki- w odrzuceniu od większości osób, ale z przyjacielem.
Licealista
Problemy "Żyrafy"
Mam 170,5 cm wzrostu. Już teraz jestem wyższa od 95% moich rówieśniczek, przewyższam ciocie, babcie, nauczycielki i mamę. Wiem, że wszystkie modelki są wysokie i zgrabne, ale ja źle się czuję z moim wzrostem. Nie ma dnia - dosłownie, żebym nie myślała o wzroście i nie porównywała się ze wszystkimi spotkanymi dziewczynami. Do tego duża stopa, więc co kiedyś z obcasami? Nie akceptuję swojego wzrostu i źle mi z nim.
Żyrafa, lat 14
Zmiana nastawienia
Zakochał się we mnie kolega z równoległej klasy. Spotkaliśmy się parę razy, miło nam się rozmawiało, ale nie "zaiskrzyło" z mojej strony, z jego owszem tak. Zaproponowałam przyjacielską relację. Zaakceptował moją propozycję i powiedział, że już nigdy nie będzie prosił o chodzenie. Znów się spotykamy po koleżeńsku. Ale we mnie coś się zmieniło... czasem mam ochotę go przytulić, dać mu buziaka. Jeszcze nie jestem pewna swoich uczuć. Do tego z inną dziewczyną ma chyba podobną sytuację.
15-latka
