wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1548 | WYNIKÓW
Marzenia czy rozsądek?
Jestem w drugiej klasie gimnazjum, więc powoli czas na to, by zastanowić się nad tym, co chciałabym dalej w życiu robić. Jednak to, co
rzeczywiście chciałabym w życiu osiągnąć a to co powinnam, bardzo się różni. Chciałabym zostać policjantką lub nauczycielką biologii, ale moi rodzice uważają, że to praca bez przyszłości, a w policji daleko nie zajdę. Proponują medycynę. Gdybym zrobiła dodatkowo specjalizację, miałabym duże szanse dostania pracy, a jeśli nie, zawsze mogę otworzyć własny gabinet. Tak przynajmniej rozumują moi rodzice i ja. Tylko aż tak bardzo mnie nie ciągnie na medycynę. Jednak z drugiej strony chciałbym spełnić oczekiwania rodziców i być jako najmłodsza z rodzeństwa dumą rodziny. Nie chciałabym by wypominali mi (tak jak mojemu rodzeństwu) że źle wybrałam. Więc co wybrać? To co podpowiada serce czy to co podpowiada rozum? Zazwyczaj kieruje się rozumem.
15-latka
My już nie beczymy, my się już cieszymy!
Kiedy czytałam Wasze listy do Papieża, które już od jakiegoś czasu przychodzą do redakcji, przypomniała mi się historia 10-letniej dziewczynki ze zdjęcia poniżej, To było to w brazylijskim mieście Salvador. Na spotkanie z Janem Pawłem II przyszło jakieś trzydzieści tysięcy dzieci. Stały w ulewnym deszczu, przemoknięte do suchej nitki. Ale to nic. Na codzień spotyka ich coś o wiele gorszego. Mieszkają na ulicy, zostawione przez rodziców, wykorzystywane przez dorosłych, sprzedawane jak rzeczy.
W niebie wszystko gra
Jak będzie w niebie? O niebo lepiej niż sobie wyobrażamy. Gdy w redakcji zastanawialiśmy się nad tematem tego numeru „Małego Gościa” i wyszło na to, że będzie i o niebie, i o tych, którzy grają i śpiewają na chwałę Pana Boga, przypomniała mi się krótka piosenka. Dosłownie trzy zdania:
„Gdy wszyscy święci idą do nieba, to św. Piotr na saksofonie gra. Małe aniołki stukają w stołki. A Magdalena tańczy cza, cza, cza”.
Poznać i polubić
Na początku wakacji cieszyło mnie to, że idę do liceum, że poznam nowe osoby. Gdy dowiedziałam się o spotkaniu jeszcze przed rozpoczęciem roku szkolnego, byłam zachwycona tym pomysłem, ale nie poszłam, brakowało mi odwagi. Jednak teraz, gdy pomyślę, że mam kogoś poznać, straciłam na to ochotę. Nie mam w sobie już tej wiary, że ktoś mnie polubi, że ja kogoś polubię, że będę w stanie jakoś to okazać. Zawsze mam z tym problem. Już łatwiej mi dać komuś do zrozumienia, że za nim nie przepadam. Przyjaciółka uważa, że się izoluję, robię wrażenie wyniosłej. Chcę się otworzyć na ludzi, być chętna do poznawania ich, ale nie mam pojęcia jak.
Licealistka
Najpopularniejsze
- MGN 09/2025 Wersja PDF
- Czego się boisz?
- W niedzielę kanonizacja dwóch młodych Włochów
- Jezus panem młodym
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
- Co czwarty bocian świata gniazduje w Polsce
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Za rok zaćmienie
- Pierwsza rzeźba Carla Acutisa
