wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1701 | WYNIKÓW
Nieproszone uczucie
Chcę tylko przyjaźni, nie chcę być w nim zakochana, ale obawiam się, że to się już dzieje. Jestem zazdrosna o każdą dziewczynę, która do niego podchodzi. Widzę, jaki jest zły, gdy koledzy ze mną żartują. Mam mętlik w głowie, a on chyba też. Jednego dnia rozmawiamy na przerwach, on odgania każdego, kto nam przerywa, a drugiego dnia nie mówi mi nawet cześć i udaje, że mnie nie widzi. A potem nagle podchodzi, mówi słodko, by następnego dnia milczeć. Męczy mnie to, chcę, żeby uczucie szybko mi przeszło, żeby znowu był tylko kolegą, przyjacielem, z którym się tak dobrze dogadywałam. Staram się wyrzucić go z głowy. Chyba go poproszę o szczerą rozmowę, bo tak się dłużej nie da.
16-latka
Różnica wieku
Czy chłopak musi być starszy od dziewczyny albo czy musi być rówieśnikiem? Czy może być młodszy o trzy lub o dwa lata? Poznałam niedawno sympatycznego chłopka, ale właśnie młodszego. Chyba niedługo spotkamy się na kursie i chcę do niego zagadać. W jego spojrzeniu jest coś, co mnie przekonuje, że to wartościowy chłopak.
Licealistka
Dziwna zmiana
Podczas wakacji kolega spędzał z nami sporo czasu, był czarujący, męski, miał dużo tematów do rozmowy i wydawał się taki mądry. Spodobał mi się, i ja chyba mu też, ale nie chce się do mnie przyznać, ja to czuję. W szkole całkowicie się zmienił, zaczął przeklinać. Jest leniwy i zachowuje się dziecinnie. Pajacuje, gdy mu zwracam uwagę. Chcę go takiego, jakim był, ale on się robi coraz gorszy. Czasem się zastanawiam czy to nie choroba psychiczna. Jak mam mu pomóc?
Gimnazjalistka
Histerie odrzuconego
Zerwała ze mną. Najpierw powiedziała, że chce ode mnie odpocząć, ale teraz pisze mi coraz ostrzejsze odpowiedzi. Próbuję jakoś to naprawić, marzę, by do mnie wróciła, a ona się złości. Jest okrutna. Teraz napisała, że nigdy nic do mnie nie czuła, że tylko z litości okazywała mi uczucie. Nie wytrzymam tego, chcę, żeby do mnie wróciła.
13-latek
Ładowanie pamięci
Jest taki fragment w Księdze Izajasza w Piśmie Świętym, gdzie Pan mówi: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie” (Iz 49,15). Gdzieś tam w mojej głowie jest chwila, w której pierwszy raz te słowa usłyszałam. I pamiętam potem ten pokój w sercu: Bóg nigdy o mnie nie zapomni. Choćby wszyscy zapomnieli, On nie. Nie wiem, jak to możliwe – przecież Bóg te słowa mówi nie tylko do mnie.
