wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 184 | WYNIKÓW
Czy dalej będę sama?
We wrześniu pójdę do drugiej gimnazjum, ale mam kłopot. Wydaje mi się, że nikt mnie nie lubi, ponieważ nie chcą ze mną rozmawiać. Myślę, że
uważają mnie za obcą, ponieważ we wrześniu miałam wypadek i do szkoły poszłam z początkiem drugiego półrocza. Co zrobić, by zaczęli ze mną rozmawiać? Próbowałam wykazać się inicjatywą i sama zagadywałam, ale zwykle te osoby zmieniały miejsce pobytu na przerwie i znowu zostawałam sama.
Zmartwiona
Zabiegaj o nią
Zakochałem się w jednej dziewczynie. Na początku myślałem że to tylko zauroczenie, ale po kilku miesiącach chodzenia do tej samej grupy na basenie stwierdziłem, że moje uczucie do niej się nie zmienia. Teraz z powodu wakacji zajęcia nie są prowadzone, ale okazało się, że jej mama to koleżanka mojej mamy. Nie mam zielonego pojęcia co zrobić: próbować o niej zapomnieć (ale wiem, że to będzie bardzo trudne), spróbować skontaktować się z nią przez moją mamę, czy zrobić coś kompletnie innego. Główny problem polega na odległości. Nie mieszkamy co prawda daleko od siebie, ale bądź co bądź, rowerem tam nie dojadę (a bardzo chciałbym).
Niepewny
Poznać i polubić
Na początku wakacji cieszyło mnie to, że idę do liceum, że poznam nowe osoby. Gdy dowiedziałam się o spotkaniu jeszcze przed rozpoczęciem roku szkolnego, byłam zachwycona tym pomysłem, ale nie poszłam, brakowało mi odwagi. Jednak teraz, gdy pomyślę, że mam kogoś poznać, straciłam na to ochotę. Nie mam w sobie już tej wiary, że ktoś mnie polubi, że ja kogoś polubię, że będę w stanie jakoś to okazać. Zawsze mam z tym problem. Już łatwiej mi dać komuś do zrozumienia, że za nim nie przepadam. Przyjaciółka uważa, że się izoluję, robię wrażenie wyniosłej. Chcę się otworzyć na ludzi, być chętna do poznawania ich, ale nie mam pojęcia jak.
Licealistka
Bez zobowiązań
Pod koniec wakacji napisał do mnie chłopak, świetnie nam się pisało. Postanowiliśmy się spotkać. Było miło. Od początku dawał mi do zrozumienia, że nie szuka dziewczyny, że traktuje mnie jak przyjaciółkę, ale ja z czasem nastawiałam się na coś więcej. Na początku również powtarzałam sobie, że to tylko luźna znajomość, ale jego czułość, całe zachowanie sprawiło, że inaczej o nim myślałam i byłam pewna, że on czuje to samo. Wreszcie miałam chłopaka, do którego mogłam się przytulić, wyjść z nim. Przymykałam oko na swoje zasady, byle go utrzymać. Nagle zaczęły się jego uniki, więc wylałam swoje żale. Przeprosił i powtórzył, że nie chce dziewczyny, że zgadza się na przyjaźń i już nie będzie czułości. Ale ja tak wcale nie chcę. Nie chcę go też zranić rozstaniem, ale też sama nie chcę się męczyć z ciągłym napływem myśli.
17-latka
Najmłodsza w klasie
Jestem prawie dwa lata młodsza od ludzi w klasie. Poszłam jako sześciolatka. W sumie uczę się najlepiej. Mam dużo znajomości. W klasie niestety pojawiły się grupki. Należałam do jednej. Były tam najwyższe władze klasy - przewodnicząca i jej psiapsióły. Zawsze im podlegałam. Chciałam, żeby mnie lubiły. Aż przejrzałam na oczy, że one mnie wykorzystują. Były moimi przyjaciółkami. Gdy się próbowałam od nich odciąć, doszło do kłótni. Jedna z nich sprawiła mi przykrość w Internecie. Byłam wściekła (już jest dobrze i sprawa załatwiona). Chciałam zamknąć znajomość. Cały czas mnie obrażają, nie potrafię, nie radzę sobie. Dla nich to chyba problem, że jestem młodsza. Nie wiem. Teraz są wakacje. Trochę obawiam się powrotu. Jak to będzie?
Młodsza szóstoklasistka
