wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2044 | WYNIKÓW
Przyjaźń na odległość
Poznałam na rekolekcjach fantastycznego chłopaka, świetnie się dogadywaliśmy. Niestety, mieszkamy bardzo daleko od siebie. Na pożegnanie poprosił mnie o adres, a ja dałam niechętnie. Bo kiedyś z innym kolegą przez jakiś czas pisałam listy, ale potem kontakt się urwał. Nie chcę po raz kolejny smucić się w powodu takiej sytuacji.
Gimnazjalistka
Wystarczą marzenia
Jakieś 2 lata temu poznałam pewnego chłopaka i od tamtej pory cały czas o nim myślę. Co prawda nie chodzę z nim już do klasy i nie widuje go, ale mam go w znajomych na Facebooku. Może za wcześnie na miłosne historie. Jednak chłopak ten bardzo mi się podoba. Nie mogę przestać wspominać tego jak wygląda oraz myśleć o tym co teraz robi. Jednocześnie strasznie się wstydzę do niego napisać, a tym bardziej z nim porozmawiać. Czy mam podejmować jakieś kroki, czy o wszystkim zapomnieć?
14-latka
Święty Janie Pawle módl się za nami
W naszej redakcji wiszą na ścianie dziwne obrazy. Dla nas nie dziwne, bo wiemy, o co chodzi. Natomiast ci, którzy nas odwiedzają po raz pierwszy, prawie zawsze pytają: „A co to takiego?” No, właśnie. Obrazów nie malował wybitny artysta, a mimo to są bardzo cenne. Przynajmniej dla nas. Dlaczego?
Na jednym z nich, za szkłem widać utkane z wełny kolorowe kwadraty, prostokąty; mniejsze, większe, podłużne i bardzo krótkie. Na drugim wielka rękawica. Większa niż bokserska, dwa i pół razy większa od mojej dłoni (specjalnie mierzyłam).
Było, minęło..
Podczas pielgrzymki starszy chłopak, maturzysta, zaczął ze mną żartować, rozmawiać, prosił o numer telefonu, ale mu nie dałam. Jednak pielgrzymka się skończyła i kontakt się urwał. Nie szukał mnie. Rozumiem, że zaczął studia, tyle nowości. Koleżanki radzą, bym walczyła o niego, ale skoro niechętnie odpisał, nie szukał kontaktu, to nie widzę sensu.
Licealistka
Skarb świata odchodzi
Uczył mnie w minionym roku religii wyjątkowy i bardzo mądry katecheta. Nie uczył nas formułek, ale głębszego patrzenia na życie, Boga, Biblię. Poruszał trudne tematy. Pokazywał, że (wbrew temu, co dziś mówią ludzie) wiara ma tak naprawdę wielki sens. Dzięki niemu wiele osób z naszej szkoły i klasy uwierzyło. Sama też pod pewnym względem się nawróciłam. Tacy ludzie to prawdziwy skarb świata. Oprócz tego fajnie się z nim pośpiewało, był z nami na wycieczce klasowej i był zawsze chętny do rozmowy. Czasami naprawdę jej potrzebowałam, a on zawsze znajdował na to czas. Niestety, on odchodzi, co jest dla mnie ciężkie, płaczę, nie mogę się pozbierać. Co zrobić, by się tak nie zamartwiać?
15- latka
