wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1427 | WYNIKÓW
Ucieczka w marzenia
Mam wybujałą wyobraźnię, żyję w takim swoim świecie. Nawet gdy wykonuję jakąś pracę, to i tak bujam w obłokach. Jednak w głębi tak naprawdę jestem inna. Wierzę w Boga, ale moja wiara też czasami służy marzeniom. Niedawno stwierdziłam, że ja się w ogóle nie przysłużyłam jeszcze ludziom. Nigdy chyba nie miałam tak dobrego kontaktu z rówieśnikami, nie miałam znajomych. Z jednej strony chciałabym żyć inaczej, z drugiej ogranicza mnie mój rozmarzony charakter. Kiedy czytałam ,,Cierpienia młodego Wertera", miałam już dość, ponieważ główny bohater bardzo przypominał mi siebie. Nie wiem, co robić z moją wyobraźnią.
Licealistka
Męcząca codzienność?
Codziennie jest to samo. Muszę wstać, zjeść śniadanie i do szkoły, gdzie wcale nie chce mi się iść. Dlaczego? Od razu chłopaki śmieją się, że ,, O idzie kujonka!" ,dokuczają mi, gdyż jestem prawie najmniejsza w klasie. A po szkole? Jeszcze gorzej. Przyjdę, ,,Zjedz obiad i ucz się, bo inaczej szlaban na komputer" lub ,, Jak zjesz, to do roboty". To bywa męczące, a moim dwóm siostrom wszystko przeszkadza. Nie mam ochoty już tak żyć... Nawet rodzinne obiady zmieniają się w kłótnię... Ale co mam robić? Mam z tym żyć?
Nastolatka
Przymus imprezowania
Zaczynając liceum usiłowałam być powszechnie lubiana, nawiązywać milion znajomości i początkowo cieszyłam się, że mi się to udawało- ale po krótkim czasie zaczęło mnie męczyć wymyślanie, co powiedzieć, co zrobić i jak się zachować; zmuszałam się do spotkań, na które wcale nie miałam ochoty, podpatrywałam aprobowane przez koleżanki zachowania innych koleżanek i nieudolnie je naśladowałam. To było tak, jakby ktoś podłożył mi dubbing, i to wyjątkowo luźno traktujący mój oryginalny głos i słowa. Czułam się sztucznie. Dopiero w klasie maturalnej, swoją drogą trudnym dla mnie okresie przez stres, odważyłam się po prostu nie mówić, jeśli nie miałam na to ochoty.
Ludzie z klasy imprezowali, spotykali się- a ja spędzałam czas m inaczej.
Studentka
Dziwne zachowanie
Z moją dobrą koleżanką dzieje się coś dziwnego. W zeszycie rysuje dziwne obrazki, boli ją, gdy się modli, zawiesza się jej wzrok. Twierdzi, że potrafi czytać w myślach. Nasz dyrektor niewiele nam pomógł w tej sprawie. A mnie dręczy pytanie, czy ona nie jest czasem opętana i czy to możliwe, że czyta w myślach?
13 latka
Najpopularniejsze
- Jezus musi być najważniejszy w twoim życiu
- Jego trzy miłości
- Ala tańczy cały czas
- Adam Bocheński i jego prace
- Święto, którego chciał Jezus
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- 6 lipca 2025 Druga niedziela wakacji
- 100 lat temu zmarł Pier Giorgio Frassati
- Verso l'alto – zawsze w górę! Im wyżej dotrzemy, tym więcej zobaczymy.
- Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
